ślusarz mechanik, pięściarz z Łodzi, olimpijczyk z Monachium (1972).
Urodzony 17 marca 1951 w Łodzi, syn Józefa i Władysławy Strzelczyk, absolwent miejscowej Zasadniczej Szkoły Zawodowej – Metalowej nr 4 (1970, ślusarz mechanik), pięściarz (168 cm, 53 kg) wagi koguciej Rudzkiego Klubu Sportowego Łódź, gdzie pierwszym jego nauczycielem był Stanisław Jaskuła (1966-1969). Po trzech sezonach przeniósł się do łódzkiego Widzewa, którego barwy reprezentował aż do zakończenia kariery sportowej (1981). Był typowym fighterem o szczelnej gardzie, dobrym balansie tułowia i przede wszystkim bardzo silnym lewym sierpowym. Szczyt jego formy przypadł na początek lat siedemdziesiątych.
Zwycięzca turnieju „Gryfa Szczecińskiego” (1972), raz bronił barw narodowych (1973) w meczu z Jugosławią (porażka przez nokaut w 3 r. z J. Bahtijarevicem). Stoczył w sumie ponad 100 walk. Wiele mówiono i pisano o jego poza ringowych, życiowych słabościach.
Zmarł w Łodzi 21 kwietnia 2002 r. pochowany na miejscowym cmentarzu Kurczaki. Pozostawił żonę i dwoje dzieci.
*1972 Monachium: boks, w. kogucia – w pierwszej kolejce przegrał 0:5 z Aldo Cosentino (Francja) i odp. z konk. (zw. O. Martinez, Kuba).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 309; Kurzyński, Tysiąc wspaniałych (2), s. 202-203; Osmólski, Leksykon boksu, s. 215; Bogusz, Łódzcy olimpijczycy, s. 136; Pawlak, Olimpijczycy, s. 214; Stabno J., Pożegnanie olimpijczyka Józefa Reszpondka, „Bokser”, 2002, nr 6 (tu błędna data śmierci: 29 kwietnia 2002); Skotnicki, Od Olimpii do Atlanty, s. 196; USC Łódź – Centrum, AU II – 359/51, AZ II – 893/2002; Wywiad środowiskowy.
