ROLIŃSKA (ZAKRZEWSKA) EULALIA DANUTA
inżynier, trener, wielokrotna mistrzyni Polski, mistrzyni świata (2) i Europy (2) w karabinie małokalibrowym, pierwsza nasza olimpijka w strzelectwie (Meksyk 1968) i Monachium (1972).
Urodzona 6 stycznia 1946 w Laskowcu Starym, pow. Łomża, córka Henryka i Honoraty Rudnickiej, absolwentka Liceum Ogólnokształcącego im. H. Kołłątaja w Warszawie (1963) i Politechniki Warszawskiej (1971), gdzie otrzymała tytuł magistra inżyniera mechanika, a także dwuletniego Studium Trenerskego przy bielańskiej AWF w 1980 (trener II kl.) i 2000 (trener I kl.), zawodniczka Lotnika i Legii Warszawa (1963-1985), specjalistka w małokalibrowym karabinku standardowym 60 strzałów w postawie leżącej (tzw. mecz olimpijski), wielokrotna rekordzistka Polski w tej konkurencji (597 pkt.). Lala (jak ją powszechnie nazywano), a po pierwszym wielkim sukcesie sportowym na MŚ (1966) „Złota Lala”, jako 15-letnia uczennica znanego gimnazjum na Ochocie (IX klasa) niczym nie wyróżniała się spośród wielu rówieśniczek. Delikatnie zbudowana, smukła, bardzo nieśmiała, dzieliła czas na zajęcia szkolne, grę na gitarze, pianinie i towarzystwo koleżanek. Kiedy podczas zajęć przysposobienia wojskowego przyłożyła po raz pierwszy do ramienia karabinek sportowy, nie odczuła nic więcej ponad przyjemność dobrze spełnionego obowiązku. Ale sokole oko nauczyciela wf Zdzisława Stachyry (wielki entuzjasta strzelectwa) dostrzegło u Lali (obok obowiązkowości, pracowitości i zaciętości) jeszcze „coś” więcej. Strzelała więc coraz więcej, chętniej i skuteczniej. Protestowali nawet rodzice widząc, że wyraźnie zaniedbuje pianino na rzecz… karabinka sportowego. Ale przyszła mistrzyni świata połknęła już przysłowiowego haka. Po dwóch miesiącach treningu zdobyła mistrzostwo szkoły, w miesiąc później była już indywidualnie i drużynowo (wraz z Krystyną Iwaszkiewicz i Ireną Wojtatowicz) mistrzynią Polski juniorek (strzelanie z trzech postaw)! Potem kariera sportowa absolwentki liceum z Ochoty rozwijała się błyskawicznie. Lotnik, Legia, solidny trening i kadra narodowa juniorek (1964). Ale już często startowała z seniorkami (w 1972 podczas eliminacji olimpijskich wygrała raz z mężczyznami!), zdobywa nawet tytuł wicemistrzyni kraju (1964), by rok później (1965) sięgnąć po złoty medal MP w postawie klęczącej. Szturmem wdziera się do kadry seniorek (1965), a rok później (a nie byliśmy wtedy strzelecką potęgą) staje się jedną z największych rewelacji MŚ w Wiesbaden, jako najmłodsza zawodniczka ekipy biało-czerwonych, która zdobywa w sumie 9 medali i w klasyfikacji zespołowej zajmuje 3 miejsce. Sukces „Złotej Lali” w RFN nie był przypadkowy. Przez wiele lat jej wielki talent i związane z nim wyniki (poparte wielką pracą) należały do czołowych osiągnięć naszego strzelectwa sportowego. Kilkadziesiąt razy (!) nagradzana była medalami MP (tytuły zdobyte w konkurencji juniorów i seniorów w latach 1961-1985), które (niestety) nigdy nie zostały przez samą zawodniczkę skatalogowane. Sukcesy międzynarodowe: Dwukrotna mistrzyni świata 1966 Wiesbaden (karabin standard 60 strzałów leżąc ind. i druż.). Dwukrotna mistrzyni Europy 1971 Suhl, NRD (karabin standard 60 strzałów leżąc ind. i druż.). 6-krotna medalistka ME: srebrna 1969 Wersal (karabin standard 3×20 strzałów druż,), 1971 Suhl, NRD (karabin standard 3×20 strzałów druż.), 1978 Hamenlinna, FIN (karabin standard 60 strzałów leżąc druż.), brązowa 1974 Vingsted (karabin standard 3×20 strzałów druż.), 1977 Rzym (karabin standard 3×20 strzałów druż.), 1979 Frankfurt n/M (karabin standard 60 strzałów leżąc druż.).
Dwukrotna rekordzistka świata w strzelaniu z karabinu standard 60 strzałów leżąc – do 598 pkt w 1971. Po zakończeniu kariery zawodniczej – trenerka (m. in. kadry narodowej juniorów) w swoim macierzystym klubie i działaczka sportowa (członek zarządu PZSS, sędzia sportowy). Zasłużona Mistrzyni Sportu odznaczona m. in. dwukrotnie złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe. Mężatka (Bohdan Roliński – dziennikarz), ma syna, dziennikarza piszącego o sporcie (Michał, 1975). Mieszka w Warszawie.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 310; Pawlak, Olimpijczycy, s. 215-216; MES, t. 2, s. 653-654; Księga, s. 379, 380, 528; Iskier przewodnik sportowy, s. 742; Porada, Igrzyska, s. 876, 890; Zestawienie, Strzelectwo, s. 14, 18, 21, 22, 29, 41, 42; Wywiad środowiskowy.
*1968 Meksyk: karabin małokalibrowy sportowy, 60 strzałów z pozycji leżącej, 50 m – 22 m. na 86 start. z wynikiem 593 pkt. w seriach: 99-99-99-99-98-99 (zw. Czechosłowak J. Kurka – 598, serie: 100-99-100-99-100-100).
*1972 Monachium: karabin małokalibrowy 60 strzałów z pozycji leżącej, 50 m – 28 m. na 101 start. z wynikiem 593 pkt. w seriach: 99-97-100-99-100-98 (zw. Ho Jun Li, KRL-D – 599 pkt. , serie: 99-100-100-100-100-100).
| « powrót do listy |
