technik mechanik, superciężki sztangista spod Kopca Kościuszki, dwukrotny brązowy medalista olimpijski z Montrealu (1976) i Moskwy (1980).
Urodzony 25 kwietnia 1951 w Krakowie, w wielodzietnej rodzinie (miał cztery siostry i brata) Andrzeja i Józefy, absolwent miejscowego Technikum Mechanicznego, sztangista (185 cm, 110-130 kg) wagi ciężkiej i superciężkiej Olszy Kraków (trener Władysław Sokolnicki) i Odry Opole. Chciał być silnym od dziecka i już w rodzinnym domu na przedmieściach Krakowa (mówił, że pochodzi spod Kopca Kościuszki) podnosił zawieszone na drągu dwa koła od wozu. Potem był klub Olsza (biedna) i idąc „za chlebem” zamienił ją na opolską Odrę (bogatsza) wraz z trenerem-entuzjastą i organizatorem Ryszardem Szewczykiem (lwowianinem), późniejszym szkoleniowcem kadry narodowej. W jego długiej karierze sportowej byli jeszcze inni trenerzy (Bolesław Kardela), ale najwięcej zawdzięcza Klemensowi Roguskiemu. Był głównym kreatorem jego talentu cierpliwie czekając na „superciężkie możliwości” swojego podopiecznego. Pracowity, zdyscyplinowany, sumienny osiągnął w końcu bardzo wiele, należał do czołówki światowej, zdobywał medale, ale wejście na sam szczyt najsilniejszych atletów było w tamtych czasach tylko marzeniem. Strzegli go jak oka w głowie liczni siłacze naszych wschodnich sąsiadów.
19-krotny rekordzista i 10-krotny mistrz Polski w wadze ciężkiej II (do 110 kg) 1973, 1975, 1977, 1978 i superciężkiej (ponad 110 kg) 1976, 1979-1981, 1986, 1987 zdobył poza tym w swojej karierze: 3-krotnie brązowe medale MŚ (w, ciężka 110 kg): 1976 – 377,5 kg (167,5+210), w. superciężka + 110 kg 1980- 407,5 kg (180+227,5), 1981 – 415 kg (182,5+232,5) oraz brązowy medal ME (w w. superciężkiej + 110 kg) 1981 – 415 kg (182,5+132,5). Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m. in. srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.
*1976 Montreal: podnoszenie ciężarów, w. ciężka 100 kg – 3. na 22 start. z wynikiem 377,5 kg: 167,5+210 (zw. J. Zajcew ZSRR – 385 kg: 165+220) – brązowy medal.
*1980 Moskwa: podnoszenie ciężarów, w. superciężka + 110 kg – 3. na 12 start. z wynikiem 407,5 kg:180+227,5 (zw. S. Rachmanow ZSRR – 440 kg: 195+245) – brązowy medal.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 313; Pawlak, Olimpijczycy, s. 219 (tu błędnie 8-krotny mistrz Polski); Szyk, Polski sport ciężarowy, s. 45, 51, 59; Kronika Sportu, s. 981; Duński, Od Paryża, s. 756-757; Wywiad środowiskowy.
