ps. „Śledź”, przedsiębiorca, inżynier, jeden z najbardziej utytułowanych polskich kajakarzy: 17-krotny mistrz kraju, 3-krotny mistrz świata i 11-krotny medalista MŚ, olimpijczyk z Monachium (1972), Montrealu (1976) i Moskwy (1980), chorąży polskiej ekipy olimpijskiej w Montrealu.
Urodzony 18 lipca 1950 w Gdańsku, syn Zbigniewa i Zuzanny Woska, absolwent Wydziału Elektrycznego Politechniki Gdańskiej (1974), gdzie otrzymał tytuł magistra inżyniera elektryka. Kajakarz (182 cm, 78 kg) MRKS Gdańsk i Stoczniowca Gdańsk (kariera sportowa 1965-1980), wychowanek trenera Jana Raabe (trener kadry: Andrzej Niedzielski).
Jeden z najwybitniejszych kajakarzy świata lat siedemdziesiątych (uznany za Najlepszego Kajakarza Świata 1974 przez Międzynarodową Federację Kajakową) i najbardziej utytułowanych zawodników polskich w tej dyscyplinie sportu (sukcesy międzynarodowe rozpoczął brązowym medalem ME juniorów w Moskwie 1969, kiedy był trzeci w jedynkach na 500 m), który niestety bez powodzenia startował na IO. 17-krotny mistrz Polski: K-1 500 m (1970, 1971, 1973, 1974, 1975, 1976, 1977), K-1 1000 m (1970, 1971,1972, 1973, 1974, 1975, 1976, 1977), K-1 10000 m (1973), K-2 500 m (1975).
Trzykrotny mistrz świata: 1971 Belgrad (K-1 1000 m), 1974 Meksyk (K-2 500 m, z R. Oborskim),1975 Belgrad (K-1 1000 m). 11-krotny medalista MŚ: srebrny 1970 Kopenhaga (K-1 500 m), 1973 Tampere (K-1 1000 m), 1974 Meksyk (K-1 1000 m), 1977 Sofia (K-1 500 m), 1979 Duisburg (K-4 1000 m, partnerzy: R. Oborski, D. Wełna, G. Kołtan), brązowy 1970 Kopenhaga (K-1 1000 m), 1973 Tampere (K-1 500 m), 1974 Meksyk (K-1 500 m i K-1 4×500 m, partnerzy: K. Górecki, A. Matysiak, R. Oborski), 1975 Belgrad (K-1 500 m), 1979 Duisburg (K-4 500 m, partnerzy: R. Oborski, D. Wełna, G. Kołtan). 2-krotny finalista MŚ: 1973 Tampere: 4 m. (K-1 4×500 m), 1975 Belgrad: 6 m. (K-4 1000 m). Po zakończeniu kariery sportowej trener reprezentacji Finlandii (1981-1989). Po powrocie do kraju, dzięki nawiązanym tam kontaktom, założył w Gdańsku firmę handlującą papierem.
Zasłużony Mistrz Sportu odznaczony m. in. trzykrotnie złotym i czterokrotnie srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe oraz Złotym Krzyżem Zasługi. Wyróżniony Nagrodą Fair Play 1997. Działacz sportowy (był wiceprezesem PZK). Żonaty z Małgorzatą, córką byłego sekretarza generalnego PKOl Leonarda Grześkowiaka.
*1972 Monachium: kajakarstwo, jedynki 1000 m – 3 m. w przedb. (8 zaw.) z czasem 4.03,40, 2 m. w półfin. (6 zaw.) z czasem 3.55,45, 8 m. w finale (9 zaw.) z czasem 3.53,22 (zw. A. Szaparenko, ZSRR – 3.48,06).
*1976 Montreal: kajakarstwo, jedynki 500 m – 1 m. w przedb. (7 zaw.) z czasem 1.54,27, 1 m. w półfin. (5 zaw.) z czasem 1.52,39, 5 m. w finale (9 zaw.) z czasem 1.48,49 (zw. V. Diba, Rumunia – 1.46.41); jedynki 1000 m – 2 m. w przedb. (6 zaw.) z czasem 3.55,76, 1 m. w półfin. (6 zaw.) z czasem 3.46,88, 8 m. w finale (9 zaw.) z czasem 3.54,29 (zw. R. Helm, NRD – 3.48,20); dwójki 500 m – 6 m. w przedb. (6 osad) z czasem 1.46,31, 2 m. w rep. (5 osad) z czasem 1.47,30, 4 m. w półfin. (6 osad) z czasem 1.41,65, odp. z konk. (zw. w finale osada NRD: J. Mattern i B. Olbricht – 1.35,87). Partnerem był R. Oborski. Śledziewski był chorążym polskiej ekipy Montreal 1976.
*1980 Moskwa: kajakarstwo, jedynki 500 m – 3 m. w przedb. (5 osad) z czasem 1.47,17, 4 m. w półfin. (5 zaw.) z czasem 1.47,31, odp. z konk. (zw. w finale W. Parfienowicz, ZSRR – 1.43,13); czwórki 1000 m – 2 m. w przedb. (5 osad) z czasem 3.09,92, 4 m. w finale (9 osad) z czasem 3.16,33 (zw. osada NRD: B. Olbricht, B. Duvigneau, R. Helm, H. Marg – 3.13,76). Partnerami w osadzie byli: G. Kołtan, R. Oborski i D. Wełna.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 347; Pawlak, Olimpijczycy, s. 260; Gebert, Poczet, s. 137, 138; MES, t. 2, s. 529; Przewodnik Iskier, s. 182; Porada, Igrzyska, s. 884, 899, 975; Księga sportu polskiego 1944-1974, s. 483, 484, 486; Kronika Sportu, s. 907; Kto jest kim, edycja 2 (1989) i 3 (1993), s. 726; Dokumentation Des Kanu-Rennsports, v. 1, 1933-1990, s. 52, 53, 57, 61, 65, 69, 70, 73, 83, 204, 205, 206; USC Gdańsk, AU 5018/1950.
