ps. „Olaf”, trener, jeden z najlepszych piłkarzy ręcznych w historii polskiego szczypiorniaka, uczestnik IO (1972, 1976), brązowy medalista olimpijski z Montrealu (1976).
Urodzony 23 listopada 1948 w Komorznie, syn Edmunda i Stefanii Gińko, absolwent Technikum Przemysłu Budowlanych Materiałów Wiążących w Opolu (1967), student wrocławskiej AWF. Piłkarz ręczny (192 cm, 82 kg) Gwardii Opole (trener Edward Hyla) i Śląska Wrocław (Bogdan Kowalczyk), którego kariera sportowa zamyka się w latach 1964-1991.
Od 1970 reprezentant Polski, który od wieloletniego trenera kadry Janusza Czerwińskiego otrzymał następującą opinię: „Szybko stał się podstawowym zawodnikiem naszej drużyny. Niezwykle inteligentny. Nie imponował wprawdzie szybkością, ale miał wrodzony dar znajdowania się tam, gdzie leciała piłka. Wyczuwał intuicyjnie, dokąd zostanie skierowana. Był obrotowym, podobnie jak Zygfryd Kuchta. Rozszyfrowywał bezbłędnie obronę przeciwnika. Technicznie dobry. Czasami sprawiał wrażenie zawodnika ospałego, poruszającego się w zwolnionym tempie, ale było to złudzenie”. Inny trener kary Stanisław Majorek do oceny tej dodał: „Doskonały zawodnik na którego zawsze można było liczyć”. Interesujące jest również uzasadnienie decyzji ekspertów, którzy desygnowali szczypiornistę wrocławskiego Śląska do najlepszej drużyny polskiej (na pozycji koło) XX wieku: „Pracowity ponad miarę. Jak na tamte czasy (lata 70 i 80) dysponował znakomitymi warunkami fizycznymi. Świetnie współpracował z partnerami, potrafił grać „pod” kolegów”.
7-krotny mistrz Polski w drużynie Śląska (1972-1978) i 145-krotny reprezentant Polski (1968-1976), m.in. medalista Pucharu Świata (1974 – 2. msc) i finalista MŚ 1974 (4. msc). Zasłużony Mistrz Sportu (1978), odznaczony m.in. brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe (1976) i Srebrnym Krzyżem Zasługi. Po zakończeniu Kariery zawodniczej – trener Śląska Wrocław i drużyn belgijskich.
*1972 Monachium: członek drużyny piłki ręcznej, która w grupie elim. (4 druż.) zremisowała ze Szwecją 13:13 (Sokołowski 1 bramka) wygrała z Danią 11:8 i przegrała z ZSRR 11:17, zajmując 3. msc w grupie; w spotkaniu o m. 9-12 pokonała Islandię 20:17; w meczu o msc 9-10 przegrała z Norwegią 20:23, zajmując 10. msc w turnieju (zw. Jugosławia). Sokołowski wystąpił we wszystkich meczach. Skład drużyny zob. – Antczak Zdzisław.
*1976 Montreal: członek drużyny piłki ręcznej, która w grupie elim. (5 druż.) pokonała Węgry 18:16 (1 bramka), CSRS 21:18 (1 bramka) i USA 26:20 oraz przegrała z Rumunią 15:17 (2 bramki), zajmując 2. msc w grupie (w rozgrywkach tej grupy uczestniczyła początkowo także Tunezja, która po porażce z Polską 12:26 wycofała się (zbojkotowała igrzyska) z turnieju i nie była sklasyfikowana); w meczu o 3-4. msc zwyciężyła RFN 21:18 po dogrywce, zdobywając brązowy medal (zw. ZSRR). Sokołowski grał we wszystkich meczach. Skład drużyny zob. – Antczak Zdzisław.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 326; Pawlak, Olimpijczycy, s.236; MES, t. 2, s. 433; Porada, Igrzyska, s. 444, 888, 902; Duński, Od Paryża, s. 838-839; Drygas, 75 lat piłki ręcznej, s. 60-61, 67-68, 188; Iskier przewodnik, s. 500; Wywiad środowiskowy.
