STACHOW – WROŃSKA (NOWAK) DANUTA KRYSTYNA (1934-2019)
dziewiarka, instruktor sportu, czołowa gimnastyczka Polski lat pięćdziesiątych, wielokrotna mistrzyni kraju, uczestniczka IO w Melbourne (1956) i zdobywczyni brązowego medalu oraz uczestniczka IO w Rzymie (1960).
Urodzona 22 sierpnia 1934 w Gdyni, córka Jana i Gertrudy Hinc, wykształcenie podstawowe, dziewiarka, instruktorka sportu. Gimnastyczka (158 cm, 51 kg) klubów krakowskich: Ogniwa (1949-1953), Wawelu (1953-1960) i Wisły (1961-1962), wychowanka trenerek: Heleny Rakoczy i Janiny Skirlińskiej. Wielką rolę w doskonaleniu jej umiejętności sportowych odegrał też wieloletni trener kadry narodowej kobiet Bernard Radojewski i koleżanka klubowa Barbara Ślizowska. Zawodniczka o ciekawym życiorysie. Córka Jana, st. mar. polskiej Marynarki Wojennej, który wedle doniesień Szwedzkiego Czerwonego Krzyża zginął na początku wojny w 1940. Matka Gertruda z domu Hinc (rodzina kaszubsko-niemiecka) wyszła powtórnie za mąż, a w 1945, po zakończeniu działań wojennych okazało się, że ojciec żyje, został uratowany przez brytyjski okręt wojenny i przebywa w Anglii.
Z jego to woli Danutą Nowak i jej dalszym wychowaniem miał się zająć brat ojca – wuj Marian (matka wyjechała do Niemiec i pani Danuta spotkała się z nią po 35 latach w Hamburgu, ojca spotkała w Anglii po zdobyciu medalu olimpijskiego w 1956). To wuj właśnie zaprowadził ją do sali gimnastycznej. Kiedy na swojej sportowej ścieżce spotkała Helenę Rakoczy, gimnastyka stała się dla niej szczęściem, drugim domem, a właściwie całym życiem. Talent i pracowitość dopełniły reszty. Znalazła się wśród najlepszych polskich gimnastyczek. Gdyby jeszcze zdrowie dopisało (nadciśnienie przed IO w Rzymie), być może wynik mógł być lepszy.
Dwukrotna mistrzyni Polski w wieloboju ind. (1957, 1958), była także 7-krotną mistrzynią kraju na poszczególnych przyrządach: skoku (1957), równoważni (1955, 1958), ćwiczeniach wolnych (1957) i na poręczach (1957-1959). Uczestniczka MŚ 1958 w Moskwie – 8. msc w wieloboju druż. oraz 2-krotna uczestniczka ME: 1957 Paryż – 8. msc (wielobój ind.) i 1959 Kraków – 7. msc (ćwiczenia wolne). Największy sukces sportowy osiągnęła podczas IO w Melbourne (1956), gdzie zdobyła brązowy medal olimpijski. Zasłużona Mistrzyni Sportu odznaczona m. in. brązowym i srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.
Zmarła 14 czerwca 2019 roku.
*1956 Melbourne: 4-bój ind. – 25. na 65 start. z notą 71.800 (zw. L. Łatynina, ZSRR – 74.933); ćwiczenia wolne – 42. msc z notą 17.833 (zw. A. Keleti, Węgry i L. Łatynina, ZSRR – po 18.733); równoważnia- 33. msc z notą 17.566 (zw. A. Keleti, Węgry – 18.800); poręcze – 10. msc z notą 18.533 (zw. A. Keleti, Węgry – 18.966); skok przez konia – 42. msc z notą 17.866 (zw. L. Łatynina, ZSRR – 18.833); 4-bój druż. – 4. na 9 start. z notą 436.500 (zw. ZSRR – 444.800). Partnerkami S. (71.800) w drużynie były: D. Horzonek (71.666), N. Kot (73.633), H. Rakoczy (73.700), L. Szczerbińska (70.300) i B. Ślizowska (70.533). Ćwiczenia druż. z przyborem – 3. msc ex aequo z ZSRR na 9 start. z notą 74.000, zdobywając brązowy medal (zw. Węgry – 75.200). Polki wystąpiły w tym samym zespole 6 zawodniczek.
*1960 Rzym: 4-bój ind. – 17. na 124 start. z notą 73.930 (zw. L. Łatynina, ZSRR – 77.031); ćwiczenia wolne – 12. msc z notą 19.066 (zw. L. Łatynina, ZSRR – 19.583); równoważnia – 32. msc z notą 18.232 (zw. E. Bosakova, CSRS – 19.283); poręcze – 33. msc z notą 18.533 (zw. P. Astachowa, ZSRR – 19.616); skok przez konia – 29. msc z notą 18.099 (zw. M. Nikołajewa, ZSRR – 19.316); 4-bój druż. – 5. na 17 start. z notą 368.620 (zw. ZSRR – 382.320). Partnerkami S. (73.930) w drużynie były: B. Dziuba (71.898), E. Eustachiewicz (73.298), N. Kot (74.864), E. Mondry (72.764) i G. Niedurny (72.647).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 328-329 (tu brak miejsca urodzenia); Pawlak, Olimpijczycy, s. 290; MES, t. 2, s. 459; Porada, Igrzyska, s. 843, 844, 849; Duński, Od Paryża, s. 842-843; Księga sportu, s. 478; Kronika Sportu, s. 896; Kluge, Die olympischen spiele von 1896-1980, s. 219, 241.
