ps. „Król”, przedsiębiorca, trener, zapaśnik stylu klasycznego (wagi lekkiej, półśredniej i średniej), mistrz świata (1979) i Europy (1975, 1982), trzykrotny olimpijczyk (1972, 1976, 1980), srebrny medalista z Moskwy (1980).
Urodzony 22 października 1952 w Warszawie, syn Władysława, absolwent Technikum Górniczego w Dąbrowie Górniczej (1975) i – studiował zaocznie – kierunek trenerski na katowickiej AWF. Zapaśnik (169 cm, 66 kg) stylu klasycznego (w. lekka, półśrednia, średnia), reprezentant RKS Elektryczność Warszawa (1963-1971) i GKS Katowice (1972-1987) nad którym opiekę szkoleniową sprawowali trenerzy: Tadeusz Świętulski, Jan Adamaszek, Antoni Masternak, Janusz Tracewski. Jeden z największych talentów w historii polskiego zapaśnictwa o bardzo bogatej karierze zawodniczej. Wygrywał swoje walki dzięki doskonałej technice, kondycji i… przebiegłości na macie. Ocena jego kariery sportowej nie jest jednoznaczna.
Jedni twierdzą, że jest zawodnikiem spełnionym, a nie doszedł do większych zaszczytów tylko dlatego, że chciał tego dokonać jak najmniejszym kosztem. Inni uważają, że na przeszkodzie do złotych medali olimpijskich stanęły kontuzje (zwichnięcie stawu obojczykowo-barkowego), które „zostawiły głęboki ślad w psychice zawodnika i zmusiły go do zmiany stylu walki”(jedna z opinii). Lubiany w środowisku i przez kibiców (umie propagować i mówić o zapasach). Umiał także połączyć ciężki trening z fantazją życia codziennego i posiada ogromną umiejętność zdyskontowania swoich sukcesów sportowych i poza sportowych.
13-krotny mistrz Polski: w. lekkiej – 1971-1973, w. półśredniej – 1975-1980, 1982, 1983, 1985, w. średniej – 1981 po raz pierwszy dał się poznać na arenie międzynarodowej podczas ME juniorów w Huskvarna (1970), gdzie zdobył tytuł mistrzowski i złoty medal. Mistrz świata 1979 (68 kg) i 5-krotny medalista MŚ: srebrny 1975 (68 kg), 1978 (68 kg), 1982 (74 kg), 1983 (74 kg) i brązowy 1974 (68 kg). 2-krotny mistrz Europy: 1975 (68 kg), 1982 (74 kg) i 5-krotny medalista ME: srebrny – 1974 (68 kg), 1983 (74 kg); brązowy 1972 (68 kg), 1979 (68 kg), 1981 (74 kg). 3-krotny olimpijczyk (1972, 1976, 1980).
Od 1979 trener zapaśnictwa, od 1986 sędzia międzynarodowy. Był wiceprzewodniczącym Światowej Rady Zawodniczej FILA. Odznaczony Złotą Gwiazdą FILA (2003). Po zakończeniu kariery zawodniczej – trener, m. in. kadry USA, asystent trenera polskiej kadry narodowej (St. Krzesińskiego). Przedsiębiorca o licznych zainteresowaniach (gastronomia, handel samochodami, popularyzacja wrestlingu, ośrodek rekreacji ruchowej). Działacz sportowy, członek zarządu PKOl. Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m. in. sześciokrotnie srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i Krzyżem Kawalerskim OOP(1994).
*1972 Monachium: zapasy, styl klas., w. lekka 68 kg – w pierwszej kolejce obopólna dyskw. 4:4 w 5.58 min. z S. Popescu (Rumunia), w drugiej wygrał w 8.38 min. z S. Nakosem (Grecja), w trzeciej pokonał w 2.26 min. M. Daliriana (Iran), w czwartej przegrał w 8.10 min. z S. Chasamutdinowem (ZSRR), odp. z konk. zajmując 9. msc (zw. S. Chasamutdinow ZSRR).
*1976 Montreal: zapasy, styl klas., w. lekka 68 kg – w pierwszej kolejce przegrał 0:4 z S. Rusu (Rumunia), w drugiej wygrał w 5.04 min. z J. van Lancerem (Belgia), w trzeciej pokonał 3:1 N. Nedewa (Bułgaria), w czwartej zwyciężył w 1.47 min. H. Kima (Korea Płd.), w piątej uległ 1:3 S. Nałbandjanowi (ZSRR), odp. z konk. i zajął 5. msc (zw. S. Nałbandjan ZSRR).
*1980 Moskwa: zapasy, styl klas., w. lekka 68 kg – w pierwszej kolejce wygrał w 5.28 min. z S. Hamidim (Afganistan), w drugiej pokonał w 8.27 min. K. Gaala (Węgry), w trzeciej zwyciężył w 7.10 min. B. Bolda (Mongolia), w czwartej wygrał 4:2 z S. Nałbandjanem (ZSRR), w piątej wyciągnął wolny los, w finale kolejno pokonał w 3.08 min. L. E. Skjolda (Szwecja), przegrał 2:3 ze S. Rusu (Rumunia) i wyciągnął wolny los, zdobywając srebrny medal (zw. S. Rusu Rumunia).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 335-336; Pawlak, Olimpijczycy, s. 247; Klimontowicz, Ruch olimpijski, s. 79; 50 lat PZZ (broszura okolicz.), s. 15; Staniszewski, Dzieje, s. 142, 144; Kronika sportu, s. 1014, 1015; MES, t. 2, s. 487-488; Księga sportu polskiego, s. 538; Godlewski, Olimpijskie turnieje, s. 91, 92, 96, 141, 143, 175, 202, 207, 228, 237; Duński, Od Paryża, s. 867-868; Lipski, MEZ (w przygotowaniu do druku); Archiwum AWF Katowice; Wywiad środowiskowy.
