ślusarz samochodowy, legendarny pięściarz wagi półciężkiej poznańskiej Warty, dwukrotny wicemistrz Europy (1937, 1939), olimpijczyk z Londynu (1948).
Urodzony 7 grudnia 1912 w Chombruch-Barop (Niemcy), wykształcenie podstawowe, ślusarz samochodowy. Pięściarz (181cm, 80 kg) wagi półciężkiej, którego kariera sportowa przerwana została II wojną światową, reprezentant Warty Poznań (1931-1948) i Gwardii Warszawa (1949-1951). 9-krotny mistrz Polski (1935-1937, 1939, 1946-1950) – z 36 pojedynków, które stoczył o tytuł mistrzowski tylko 3 przegrał, 5-krotny drużynowy mistrz Polski: w barwach Warty (1934/35, 1936/37, 1937/38, 1938/39 oraz Gwardii (1949/50). W latach 1936-1950 aż 30-krotnie reprezentował barwy narodowe w meczach międzypaństwowych odnosząc 21 zwycięstw, 1 remisując i ponosząc 8 porażek.
Najwyższą formę prezentował w ostatnich latach międzywojennych, kiedy to wywalczył dwa srebrne medale na mistrzostwach Europy. W Mediolanie (1937) przegrał finałową walkę z jednym z najlepszych pięściarzy włoskich Luigi Musiną, podobnie zresztą jak dwa lata później w Dublinie (1939). W dwóch powojennych turniejach o mistrzostwo Europy: w Dublinie (1947) i Oslo (1949) zajął miejsca 5-8. Nieźle wyszkolony technicznie, o silnym ciosie, lubił walczyć na dystans stopując rywali swoimi słynnymi „dyszlami”. Zaliczany do grona najlepszych bokserów okresu międzywojennego. Nie ma precyzyjnych danych, ale oblicza się, że w okresie przedwojennym stoczył ok. 127, a po wojnie ok. 300 walk (łącznie więc ok. 426 pojedynków) z których przegrał ok. 50-55. Zasłużony Mistrz Sportu.
Zmarł w Warszawie 18 maja 1985 r.
*1948 Londyn: boks, w. półciężka – w pierwszej kolejce pokonał Hindusa Mac Joachima, w drugiej wygrał przez ko w III rundzie z Israelem Quitconem (Portoryko), a w ćwierćfin. przegrał z Argentyńczykiem Mauro Cia i odp. z konk.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 346; Osmólski, Leksykon boksu, s. 236; Zmarzlik, Bij mistrza, s. 202; Kurzyński, Tysiąc wspaniałych, t. 1, s. 153-155; Skotnicki, Od Olimpii do Atlanty, s. 179; Pawlak, Olimpijczycy, s. 259.
