modelarz drzewny, hokeista Pomorzanina Toruń, skrzydłowy reprezentacji Polski, olimpijczyk z Innsbrucku (1964).
Urodzony 6 września 1940 w Toruniu, syn Kazimierza i Mirosławy Karoliny Mettler, absolwent szkoły zawodowej (modelarz drzewny). Hokeista (176 cm, 75 kg), napastnik (skrzydłowy), wychowanek miejscowego Pomorzanina, któremu pozostał wierny podczas całej kariery sportowej (1954-1974) i w którego barwach zdobył tytuł wicemistrza Polski (1968). Szybki, przebojowy skrzydłowy (grał często ze Stefaniakiem i Kilanowiczem).
58-krotny reprezentant Polski (1961-1967), strzelec 11 bramek, olimpijczyk (1964), uczestnik 4 turniejów o MŚ: 1961 Lozanna, Genewa – 13 m. (gr. B-5), 1963 Sztokholm – 12 m. (gr. B-4), 1966 Ljubljana – 8 m., 1967 Wiedeń – 9 m. (gr. B-1).
*1964 Innsbruck: członek drużyny hokejowej, która po przegraniu meczu elim. z RFN 1:2, pokonała następnie Rumunię 6:1, Norwegię 4:2, Węgry 6:2, Włochy 7:0, Jugosławię 9:3 i Austrię 5:1 oraz przegrała z Japonią 3:4 zajmując 1 m. w grupie B i ostatecznie 9 m. w turnieju (zw. ZSRR). Skład drużyny zob. – Fonfara Andrzej.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 381; Pawlak, Olimpijczycy, s. 303; Porada, Igrzyska, s. 857; Domański, Śladem, s. 180, 182; Zieleśkiewicz, Encyklopedia, s. 240; USC Toruń, AU 1085/1940 (30.04.2003); Wywiad środowiskowy.
