podoficer sł. st. WP, mistrz Europy juniorów w skoku w dal, mistrz Polski w tej specjalności, olimpijczyk z Moskwy (1980).
Urodzony 14 maja 1960 w Ełku, syn Józefa i Ireny Modzelewskiej, absolwent szkoły średniej, podoficer sł. st. WP. Lekkoatleta (184 cm, 75 kg ) SZS-AZS Juvenia Białystok (1975-1977), Bałtyku Gdynia (1978 -1980) i Legii Warszawa (1981-1992) specjalizujący się w skoku w dal, wychowanek trenera Walentego Wejmana, podopieczny trenerów: Waldemara Czempińskiego (Bałtyk), Ludomira Nitkowskiego i Jerzego Homziuka (kadra).
Rewelacyjny zwycięzca mistrzostw Europy juniorów w Bydgoszczy (1979) wynikiem 7.83. 14 – krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1980-1989 (15 startów, 4 zwycięstwa indywidualne), 5-krotny mistrz kraju na otwartym stadionie: w dal (1985, 1987) oraz w sztafecie 4 x 100 m (1981, 1987, 1988) i 4-krotny mistrz Polski w hali w skoku w dal (1980, 1983, 1984, 1987) z rekordem życiowym – 8.20 (5 lipca 1980 Sopot). W wielkich zawodach światowej rangi nie potwierdził juniorskich aspiracji (startował także w reprezentacyjnej sztafecie 4 x 100 m). Najlepsze miejsce w skoku w dal – czwarte – wywalczył w finale Pucharu Europy w Moskwie (1985) i w 1987 podczas Uniwersiady w Zagrzebiu (8.04).
*1980 Moskwa: lekkoatletyka, skok w dal – 11 m. w grupie A (17 zaw.) z wynikiem 7.76 (min. kwalifik. 7.90), odp. z konk.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 228; Pawlak, Olimpijczycy, s. 118 (nieścisłe i niekompletne wyniki z kariery zawodniczej); Łojewski, Mecze mężczyzn, s. 43, 329; Kurzyński, Mecze mężczyzn 1984-2002 (oprac. niepubl.); MP mężczyzn 1945-2002(oprac. PZLA niepubl.); Wyniki HMP 1933-2002 (oprac. niepubl.); Encyklopedia (Statystyczna) LA, s. 61 , 134, 155; „Lekkoatletyka”, 1980, nr 10, s. 14; USC Ełk, AU 572/60.