górnik, średniodystansowiec, mistrz i rekordzista Polski, olimpijczyk z Monachium (1972).
Urodzony 26 października 1948 w Świdnicy Śląskiej, absolwent szkoły zawodowej (górnik). Lekkoatleta, średniodystansowiec (177 cm, 64 kg) Polonii Świdnica (1966) i Górnika Wałbrzych (1967-1978), podopieczny trenerów: Zygmunta Nowackiego (klub) i Janusza Jackowskiego (kadra).
21-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1969-1975 (22 starty, 5 zwycięstw indywidualnych), 4-krotny rekordzista kraju w biegu na 800 i 1000 m, 3-krotny mistrz Polski: 800 m (1971, 1973) i 1500 m (1970).
Rekordy życiowe: 800 m – 1.46.3 (4 lipca 1972 Oslo), 1000 m – 2.18.7 (22 lipca 1973 Wałcz) i 1500 m – 3.41.2 (29 lipca 1973 Warszawa). Podczas dwóch startów w mistrzostwach Europy (1969, 1971) zajął 6. miejsce w biegu na 800 m – 1.47.5 w Atenach (1969), a w finale Pucharu Europy w Sztokholmie (1970), także w biegu na 800 m był 3. (1.48.7). 4-krotny uczestnik halowych mistrzostw Europy (1970, 1971, 1972, 1973) skąd przywiózł dwa brązowe medale: za trzecie miejsce w biegu na 800 m w Sofii (1971) i trzecie miejsce w sztafecie 4 x 4 okr. w Grenoble (1972). Partnerami w tym biegu rozstawnym byli: Zenon Szordykowski, K. Linkowski i S. Waśkiewicz.
Mistrz Sportu, odznaczony m.in. dwukrotnie brązowym medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.
*1972 Monachium: lekkoatletyka, 800 m – 2. msc w V przedb. (8 zaw.) z czasem 1.48.5, 4. msc w III półfin. (8 zaw.) z czasem 1.46.7, 7. msc w finale (8 zaw.) z czasem 1.47.1 (zw. D. Wottle USA – 1.45.9).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 251; Pawlak, Olimpijczycy, s. 144 (tu błędnie dwukrotny mistrz Polski); Łojewski, Mecze mężczyzn, s. 45, 335; Kurzyński, Indeks LA 1957-1970 (oprac. niepubl.); Encyklopedia (Statystyczna) LA, s. 31, 34, 97,118, 121, 125, 127, 135, 152; „Lekkoatletyka”, 1972 , nr 11, s. 11; Mistrovstvi Evropy 1934-1974, s. 64; European Indoor Handbook, s. 30, 51; Poznajmy ich bliżej, Wszystko na jedną kartę, „Lekkoatletyka”, 1972, nr 7, s. 16, 18.