inżynier i magister wf, ciężarowiec-wychowanek Mazovii Pułtusk, olimpijczyk z Seulu (1988), prezes OZPC w Opolu.
Urodzony 27 stycznia 1958 w Pułtusku, syn Jana i Zofii Jeż, absolwent miejscowego Technikum Mechanicznego (1978), Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Opolu (1983) i 3-letnich Studiów Dyplomowych AWF w Warszawie (1989). Ciężarowiec (175 cm, 90 kg) Mazovii Pułtusk 1974-1977 (wychowanek tego klubu) i Odry Opole (od 1978), 16-krotny rekordzista i 4-krotny mistrz Polski w wadze lekkociężkiej (90 kg) – 1982, 1983 i w. ciężkiej (do 100 kg) – 1987, 1988.
W w. lekkociężkiej (90 kg) brązowy medalista MŚ 1983 – 382,5 kg (170+212,5) i dwukrotnie brązowy medalista ME 1983 – 382,5 kg (170+212,5) oraz 1984 – 382,5 (172,5+210). Mistrz Sportu. Czołowy polski szkoleniowiec (trener kadry) i wybitny działacz (prezes OZPC w Opolu).
*1988 Seul: podnoszenie ciężarów, w. lekkociężka 90 kg – 4 m. na 29 start. z wynikiem 365 kg: 165+200 (zw. A. Chrapatyj ZSRR – 412,5 kg: 187,5+225).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 301; Pawlak, Olimpijczycy, s. 204; Szyk, Polski sport ciężarowy, s.50, 59; Kronika Sportu, s. 980; AAWF Warszawa, sygn. D-6568/Z.