nauczyciel wf, sprinter Warszawianki, olimpijczyk z Montrealu (1976).
Urodzony 25 października 1952 w Warszawie, absolwent miejscowej AWF na Bielanach (nauczyciel wf, trener). Sprinter Warszawianki (1968-1978). 12-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1974-1977 (19 startów, 1 zwycięstwo indywidualne), 3-krotny rekordzista kraju (reprezentacyjna sztafeta 4×100 m), 2-krotny mistrz Polski w biegu na 100 m (1974, 1975) i 3-krotny wicemistrz na 100 m (1976, 1977) i na 200 m (1976). Rekordy życiowe: 100 m – 10.28 (25 czerwca 1976 Bydgoszcz), 200 m – 21.08 (30 lipca 1977 Bydgoszcz).
Startując z różnymi partnerami odniósł jeszcze wiele sukcesów w reprezentacyjnej sztafecie 4×100 m m.in. na mistrzostwach Europy w Rzymie (1974) – 5 m. – 39.35 (M. Bedyński , R. Mądry, Z. Nowosz), w finale Pucharu Europy w Helsinkach (1977) – 3 m. (Z. Licznerski, Z. Nowosz, L. Dunecki) i na Uniwersiadzie w Sofii (1977) – 5 m. (39.38 ).
*1976 Montreal: lekkoatletyka, 100 m – 2 m. w VII przedb. (7 zaw.) z czasem 10.62, 5 m. w III ćwierćfin. (7 zaw.) z czasem 10.59, odp. z konk. (zw. H. Crawford, Trynidad – 10.06); 4×100 m – 3 m. w I przedb. (7 zesp.) z czasem 39.41, 1 m. w II półfin. (8 druż.) z czasem 39.09, 4 m. w finale (8 zesp.) z czasem 38.83 (zw. USA – 38.33). Partnerami w sztafecie byli: M. Woronin, B. Grzejszczak i Z. Licznerski.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 349; Pawlak, Olimpijczycy, s. 262-263; Łojewski, Mecze mężczyzn, s. 52, 364; MP mężczyzn 1945-2002 (oprac. PZLA niepubl.); Encyklopedia (Statystyczna) LA, s. 142 i dalsze; „Lekkoatletyka”, 1976, nr 10, s. 16-19; Mistrovstvi Evropy 1934-1974 , s. 94.