LIKSZO BOHDAN STANISŁAW (1940-1993)
trener, koszykarz krakowskiej Wisły, środkowy w klubie i reprezentacji, mistrz Polski (3), medalista mistrzostw Europy (3), olimpijczyk z Tokio (1964) i Meksyku (1968).
Urodzony 1 stycznia 1940 w Wilnie, syn Stanisława i Anny Żylińskiej, absolwent Technikum Mechanicznego w Krakowie. Koszykarz (199 cm, 106 kg) Warmii Olsztyn i krakowskiej Wisły (kariera sportowa 1955-1980), podopieczny trenerów: Jana Mikułowskiego, Michała Mochnackiego, Jerzego Bętkowskiego (klub) i Witolda Zagórskiego (kadra). Jeden z najlepszych koszykarzy polskich lat sześćdziesiątych, wybitny center Wisły i reprezentacji Polski. Biograf napisał o nim: „wszechstronny i inteligentny w grze, taki Puskas koszykówki. Jako środkowy był nie tylko egzekutorem, zawsze – nawet będąc pod samym koszem – wiedziony jakimś szóstym zmysłem podawał najlepiej ustawionemu partnerowi”. Dodać tu trzeba, że był pierwszym naszym „wysokim” z tzw. „murzyńską kiścią” (miękka ręka), skąd brała się tak precyzyjna celność i skuteczność tego zawodnika, wielce zasłużonego dla Wisły.
Wraz z Langiewiczem, Malcem, Czernichowskim, Wójcikiem i Niewodowskim tworzył on zespół „Wawelskich Smoków”, który nie tylko zdobył trzy tytuły mistrza Polski (1962, 1964, 1968), ale rozegrał kilka kapitalnych spotkań z renomowanymi drużynami zagranicznymi (np. przegrana z gwiazdami NBA w 1964 (70:117), zwycięstwo nad reprezentacją Europy 78:70 i sukces w pojedynku z Realem Madryt 85:70 w październiku 1965), podczas których był najskuteczniejszym zawodnikiem zespołu „białej gwiazdy”. Wszystkie swoje walory reprezentował również w drużynie narodowej w której (1961-1969) rozegrał 195 spotkań zdobywając 2056 pkt. Trzykrotny medalista ME: srebrny (1963 Wrocław), brązowy (1965 Moskwa i 1967 Helsinki), zdobywca 4. msc (1969 Neapol), a także 5. msc podczas MŚ w Montevideo (1967).
Dostał się też do reprezentacji Europy w 1966. Był zdecydowanym liderem polskiej reprezentacji olimpijskiej w Tokio (w 9 meczach – 5 zwycięskich i 4 porażkach zdobył 133 punkty, przed Wichowskim 108 i Łopatką 89), a podczas następnych igrzysk w Meksyku (1968) tworzył doskonałą parę środkowych z Mieczysławem Łopatką, który jako lider zespołu zdobył 173 pkt., a Likszo 102. Po zakończeniu kariery sportowej w kraju przez pewien czas grał we Francji. Po powrocie działał m. in. w sekcji piłkarskiej Wisły. Przeszedł zawał, był na rencie i mieszkał w podkrakowskiej Stróży ze swym ulubionym „Brutusem”, owczarkiem alzackim. Zasłużony Mistrz Sportu odznaczony był m. in. Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi oraz srebrnym i brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe. 12 grudnia 1993 jechał samochodem w odwiedziny do córki. Zasłabł za kierownicą. Serce nie wytrzymało drugiego zawału. Zmarł w Krakowie.
*1964 Tokio: członek drużyny koszykówki, która po zwycięstwach nad Węgrami 56:53, Japonią 81:57, Włochami 61:58 i Kanadą 74:69 oraz porażkach z Meksykiem 70:71, Puerto – Rico 60:66 i ZSRR 63:74 zajęła 3. msc w grupie elim. W walce o 5-8 msc. Polacy pokonali Urugwaj 82:69, a w pojedynku o 5-6. msc przegrali z Włochami 59:79, zajmując 6. msc w turnieju. Skład drużyny zob. – Blauth Tadeusz.
*1968 Meksyk: członek drużyny koszykówki, która po zwycięstwach nad Koreą Płd. 77:67, Kubą 78:75, Marokiem 85:48, Bułgarią 69:67 i porażkach z ZSRR 50:91, Brazylią 51:88 i Meksykiem 63:68 zajęła 4. msc w grupie elim. W walce o 5-8 msc. Polacy pokonali Włochy 66:52, a w pojedynku o 5-6. msc przegrali z Meksykiem 65:75, zajmując 6. msc w turnieju. Skład drużyny zob. – Cegielski Henryk.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 258 (tu błędnie data śmierci: 11.12.1993); Pawlak, Olimpijczycy , s. 152; MES, t. 2, s. 86; Porada, Igrzyska, s. 863, 872; EP Fuji, Wisła, s. 200-202; USC Kraków, AZ 1388/93/P; Wywiad środowiskowy.