Halina Richter-Górecka-Herrmann

2

Medale igrzysk olimpijskich

1
1




znakomita sprinterka z Chorzowa, członkini sztafety 4 x 100 m, która zdobyła brązowy (1960) i złoty (1964) medal olimpijski.

Urodzona 4 lutego 1938 roku w Chorzowie, córka Augustyna i Klary Anny Skrzypek, absolwentka miejscowego Liceum Ogólnokształcącego. Lekkoatletka (167 cm, 57 kg) Budowlanych Chorzów (1953-1959) i Górnika Zabrze (1960-1964) specjalizująca się w sprincie (debiut na mistrzostwach Polski juniorek, 28 sierpnia 1954, kiedy zdobyła pierwszy tytuł).

Największe sukcesy odniosła w sztafecie 4 x 100 m (wraz z T. Ciepły, M. Piątkowską i B. Sobottową), do których przed IO w Tokio (1964) dołączyły: I. Kirszenstein i E. Kłobukowska. Przygotowywana do igrzysk sztafeta (E. Dudziński, A. Piotrowski) z jej udziałem wyrosła z ducha, stylu i entuzjazmu pracy słynnego polskiego „Wunderteamu” z lat pięćdziesiątych. Szczyt indywidualnych możliwości większości starszych zawodniczek przypadł na tokijskie igrzyska (wszystkie Polki startowały w finałach konkurencji indywidualnych, a trzy zdobyły medale), gdzie też i sztafeta okazała się najlepszą na świecie. 24-krotna reprezentantka Polski w meczach międzypaństwowych 1955-1964 (44 starty, 9 zwycięstw indywidualnych), 2-krotna rekordzistka świata w sztafecie 4 x 100: 44.2 (13 września 1964 Łódź) i 43.6 (21 października 1964 Tokio), 13-krotna rekordzistka kraju (w tym 3-krotna w biegu na 100 m oraz w sztafetach) i 3-krotna mistrzyni Polski: 100 m (1964), 200 m (1964) i 4 x 100 m (1954). Rekordy życiowe: 100 m – 11.5 (6 września 1964 Budapeszt) i 11.74 (16.10.1964 Tokio), 200 m – 23.6 (13 września 1964 Łódź). Rok po igrzyskach w Tokio (1965) wyjechała z kraju, wyszła za mąż (Herrmann) i na IO w Meksyku (1968) wystąpiła w barwach RFN, ale bez sukcesów (odp. w przedbiegach 100 i 200 m.).

*1956 Melbourne: lekkoatletyka, 100 m – 5. msc w IV przedb. (6 zaw.), odp. z konk. (zw. B. Cuthbert, Australia – 11.5); 4 x 100 m – 4. msc w przedb. (4 zesp.) z czasem 46.5, odp. z konk. (zw. Australia – 44.5). Partnerkami w sztafecie były: M. Kusion – Bibro, B. Lerczak – Janiszewska, G. Minicka.

*1960 Rzym: lekkoatletyka, 100 m – 3. msc w VI przedb. (4 zaw.) z czasem 12.0, 3. msc w II ćwierćfin. (7 zaw.) z czasem 11.9, 4. msc w I półfin. (6 zaw.) z czasem 11.8, odp. z konk. (zw. W. Rudolph, USA – 11.0); 200 m – 4. msc w VI przedb. (6 zaw.) z czasem 24.2, w półfin. nie stanęła na starcie (zw. W. Rudolph, USA – 24.0); 4 x 100 m – 3. msc w II przedb. (5 zesp.) z czasem 45.3, 3. msc w finale (6 zesp.) z czasem 45.0 (zw. USA – 44.5) i zdobyła brązowy medal. Partnerkami w sztafecie były: T. Wieczorek – Ciepły, C. Jesionowska – Gerwin i B. Janiszewska -Sobotta.

*1964 Tokio: lekkoatletyka, 100 m – 2. msc w V przedb. (8 zaw.) z czasem 11.5, 2 m. w III ćwierćfin (8 zaw.) z czasem 11.5, 4. msc w I półfin. (8 zaw.) z czasem 11.7, 7. msc w finale (8 zaw.) z czasem 11.8 (zw. Amerykanka W. Tyus – 11.4; 4 x 100 m – 1. msc w I przedb. (7 zesp.) z czasem 44.6, 1. msc w finale (8 zesp.) z czasem 43.6 i zdobyła złoty medal. Partnerkami w sztafecie były: T. Ciepły, I. Kirszenstein i E. Kłobukowska.

Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 201; Pawlak, Olimpijczycy, s. 85 (tu niedokładne i niepełne wyniki kariery sportowej); Duński, Od Paryża, s. 726-727 (tu błędny rok urodzenia 1939); Najlepsi z najlepszych, s. 110-113; Klimontowicz, Ruch olimpijski, s. 59 (tu kluby: AKS Chorzów 1951-58, Górnik Zabrze 1959-65 oraz błędna ilość tytułów mistrzyni Polski); Łojewski, Mecze kobiet, s. 11; MP kobiet 1945-2002 (oprac. PZLA niepubl.); Encyklopedia (Statystyczna) LA, s. 9, 10, 170, 176, 227, 241, 242, 247; zur Megede, s. Die Geschichte der olympischen Leichtathletik, t. 2 , s. 162, 220, 221, 231, 232, 296, 297, 310; MES, t. 2, s. 34; Gruda, 4 x 100 dla Polski , s. 65-66, 246, 248, 249, 261; USC Chorzów, AU 145/1938/2.