trener, piłkarz ze słynnej rodziny sportowców, srebrny medalista olimpijski z Montrealu (1976).
Urodzony 14 grudnia 1949 w Chorzowie w niezwykle usportowionej rodzinie Teodora (piłkarz AKS Chorzów, reprezentant Polski) i Adelajdy Jadwiszczok (piłkarka ręczna AKS Chorzów, także reprezentantka Polski), absolwent Śląskich Technicznych Zakładów Naukowych w Katowicach (1968) i AWF w Katowicach (1980), gdzie uzyskał tytuł magistra wf i kwalifikacje trenera I kl. Piłkarz (182 cm, 73 kg), pomocnik i środkowy obrońca, wychowanek szkółki Stadionu Śląskiego Chorzów (1962-1968) zawodnik ROW Rybnik (1968-1973, liga), Górnika Zabrze (1973-1980), francuskiego AJ Auxerre (1980-1983) i Melun (1983-1986, grający trener). Nie grał w ukochanym klubie ojca, marzył o występach w Górniku i kiedy przestał tam grać, Stanisław Oślizło zajął jego miejsce w obronie.
W ciągu 6 ligowych sezonów i 1 na „drugim froncie” (1974-1978 i 1980) rozegrał 155 meczów i strzelił 10 bramek. 18-krotny reprezentant Polski (17 A + 1), zadebiutował w meczu z Jugosławią (1973) i zakończył występy w drużynie narodowej w spotkaniu z Islandią (1979) zdobywając 2 bramki. Świetny obrońca, ale mimo słusznego wzrostu (182) był zbyt lekki i delikatny, aby skutecznie powstrzymywać szarżujących napastników. Poza tym – jak sam mówił – kto mógł wtedy „przebić” Gorgonia i Żmudę? Toteż był najczęściej zawodnikiem rezerwowym jak np. w kadrze „22” na finały MŚ ’74. Spore sukcesy odnotował we Francji. Nie tylko sportowe umiejętności zdecydowały, że będąc piłkarzem Auxerre został wybrany na kapitana zespołu (lubiany przez kolegów i kibiców) i na boisku występował razem ze słynnym „Diabłem”, Andrzejem Szarmachem. Po zakończeniu kariery zawodniczej został trenerem. Najpierw we francuskim Melun, a następnie w Polsce (Olimpia Poznań, Szombierki Bytom).
Jako drugi trener Ruchu (wraz z Jerzym Wyrobkiem) doprowadził ten zespół do tytułu mistrza Polski (1989). Pracę trenerską zakończył w trzecioligowej Uranii Kochłowice (1995). Obecnie działacz samorządowy (radny miasta Chorzowa) i spółdzielczy (Chorzowska Spółdzielnia Mieszkaniowa) oraz sportowy (AKS – klub ojca). Mistrz Sportu, odznaczony m. in. złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe oraz Złotym Krzyżem Zasługi i złotą odznaką Zasłużony w rozwoju woj. katowickiego.
*1976 Montreal: obrońca drużyny piłkarskiej, która w grupie elim. (3 druż.) pokonała Iran 3:2 i zremisowała z Kubą 0:0, zajmując 1. msc w grupie; w ćwierćfin. wygrała z KRL-D 5:0, w półfin. pokonała Brazylię 2:0, a w finale przegrała z NRD 1:3 zdobywając srebrny medal. Wieczorek wystąpił w meczu z NRD. Skład drużyny zob. – Benigier Jan.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 362; EP Fuji: Ruch Chorzów, s. 207, Górnik Zabrze, s. 195, Biało-Czerwoni, t. 20, s. 180; Gowarzewski, Biało-Czerwoni, s. 374; Klimontowicz, Ruch olimpijski, s. 84; Pawlak, Olimpijczycy, s. 281 (tu zbyt niski – 173 cm); Duński, Od Paryża, s. 1000; Archiwum AWF Katowice.