KIEJDA IRENEUSZ
nauczyciel wf, trener, judoka z Rejowca, olimpijczyk z Seulu (1988).
Urodzony 30 stycznia 1964 w Rejowcu, w rodzinie nauczycielskiej Mariana i Wiesławy Wicińskiej, absolwent II Liceum Ogólnokształcącego im. J. Śniadeckiego w Kielcach i krakowskiej AWF (1992), gdzie otrzymał tytuł magistra wf. Judoka (170 cm, 65 kg) kieleckiej Lechii (od 1977) i krakowskiej Wisły (trenerzy Marian Blicharz i Czesław Łaksa oraz trener kadry Ryszard Zieniawa). Dwukrotny mistrz Polski w wadze 65 kg (1987, 1988), wicemistrz Polski (1986), brązowy medalista Mistrzostw Polski (1985), zwycięzca Międzynarodowego Turnieju Warszawskiego 1987 (otrzymał nagrodę dla najlepszego polskiego zawodnika), reprezentant kraju i olimpijczyk. Zachował w środowisku szkoleniowców i pedagogów bardzo dobre opinie (wyjątkowo sympatyczny, inteligentny, zrównoważony, pracowity, łatwy w prowadzeniu, dobrze wyszkolony technicznie, koleżeński). Talent jednak przeciętny. Mieszka w Kielcach. Szkoleniowiec sekcji judo AZS Politechnika Świętokrzyska Kielce.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 225; Pawlak, Olimpijczycy, s. 115; Kronika Sportu, s. 902; Michniak, Świętokrzyski Leksykon Sportowy, s. 86; AAWF Kraków, sygn. 5021/ Z.
*1988 Seul: w. 60 kg – w pierwszej kolejce przegrał z H. Dietzem (RFN) i odp. z konk.
| « powrót do listy |