trener, skoczek narciarski klubów zakopiańskich, sportowa kariera przerwana wojną, żołnierz ruchu oporu, olimpijczyk z St. Moritz (1948).
Urodzony 2 lutego 1922 w Zakopanem, absolwent średniej szkoły zawodowej (dziewiarz), trener. Skoczek narciarski (163 cm, 65 kg), reprezentant Wisły Zakopane (1934-1937) i SNPTT Zakopane (1938-1939), któremu karierę sportową przerwała wojna. Zdążył jeszcze w 1939 zdobyć tytuł wicemistrza Polski, zająć 2 m. w międzynarodowym konkursie w Feldbergu i wziąć udział w zakopiańskich MŚ FIS, gdzie w otwartym konkursie skoków na Dużej Krokwi zajął 11 m. W czasie okupacji uczestnik ruchu oporu, pełnił służbę kurierską na trasie Zakopane-Budapeszt, następnie żołnierz II Dywizji Strzelców Pieszych (Prugera-Ketlinga). W składzie czwartego pułku warszawskiego walczył we Francji (Belfort, Montbeliard, Pond de Raide, Maiche, Damprichard, Trevillers), a po zakończeniu kampanii internowany w Szwajcarii. Brał tam udział w zawodach (Arosa, Megeve), ale klasyfikowany był poza konkursem. Po powrocie do kraju (lipiec 1946) zawodnik WKS Zakopane (do 1960).
2-krotny mistrz Polski w skokach (1947, 1950) i 4-krotny wicemistrz (1939, 1948, 1953, 1954), a także wicemistrz Polski w kombinacji norweskiej (1951). Aż 6-krotny zwycięzca konkursów skoków podczas Memoriału B. Czecha i Heleny Marusarzówny (1947-1954), gdzie toczył pasjonujące pojedynki m. in. ze Stanisławem Marusarzem. Przed jednym z nich „Przegląd Sportowy” napisał w wielkim tytule: „Marusarzowi grozi Kula”, za co jego autor red. Edward Trojanowski miał kłopoty natury politycznej (warto pamiętać, że na Podhalu walczyły w tym czasie jeszcze różnego rodzaju oddziały wojskowe, zwane wtedy „bandami”). Zasłużony Mistrz Sportu, działacz i międzynarodowy sędzia narciarski, odznaczony m. in. Krzyżem Kawalerskim OOP, Krzyżem Walecznych, francuskim orderem Croix de Guerre z Gwiazdą, Krzyżem Partyzanckim i Krzyżem Czynu Bojowego PSZ na Zachodzie (nadany 9 maja 1990).
Zmarł w Zakopanem 6 kwietnia 1995 i tam też jest pochowany na Nowym Cmentarzu.
*1948 St. Moritz: skoki narciarskie – 33 m. na 46 start. – skoki 49 m i 59 m z notą 184.5 pkt. (zw. Norweg P. Hugsted – skoki 65 m i 70 m z notą 228.1). Ze względów politycznych wycofany z ekipy na IO (1952).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 250 (tu błędnie wyniki olimpijskie i brak daty śmierci); Pawlak, Olimpijczycy, s. 142 (tu brak daty śmierci); Porada, Igrzyska, s. 830; Fischer, Kronika, s. 214-219; Szatkowski, Marusarz, s. 62 i dalsze; Zieleśkiewicz, Encyklopedia, s. 118, 393; Szatkowski, 50 lat WKS Zakopane, s. 326-336; Szatkowski, Od Marusarza do Małysza, s. 76-83.