prac. fizyczny, meteor w polskim kolarstwie szosowym (1970-1971), członek drużyny, która jako pierwsza zdobyła medal na MŚ (Mendrisio 1971), olimpijczyk z Monachium (1972).
Urodzony 26 listopada 1950 w Tłumaczowie, syn Józefa i Zofii, wykształcenie podstawowe (pracownik fizyczny). Kolarz (176 cm / 77 kg) Górnika Słupiec (1970-1971), który pojawił się na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych w gronie tzw. „wystrzałowców” trenera Henryka Łasaka (Szozda, Lis, Barcik, Mytnik).
Wszystkie sukcesy osiągnął w jednym sezonie (1971). Zdobył brązowy medal MP (szosa ind.), wywalczył 2. miejsce w Tour de Pologne (za St. Szozdą) i awansował do drużyny szosowej (wraz z Barcikiem, Lisem i Szozdą), która jako pierwsza w historii naszego cyklizmu sięgnęła po medal (brązowy) mistrzostw świata (Mendrisio). Był to nie lada wyczyn zważywszy, że nasi reprezentanci mieli w sumie 83 lata (przegrali tylko z Belgami i Holendrami).
Po tym sukcesie (startował jeszcze na IO w Monachium). Po igrzyskach wyjechał do ówczesnego RFN, którego barwy reprezentował od 1977 roku. W 1975 roku zwyciężył w jednodniowym wyścigu Rund um Koeln, a dwa lata później 3. miejsce w mistrzostwach Niemiec amatorów w kolarstwie szosowym.
Mistrz Sportu.
*1972 Monachium: kolarstwo, szosa ind. – wyścig (182,4 km) – wycofany z wyścigu wskutek przekroczenia limitu czasu (upadek).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 324; Pawlak, Olimpijczycy, s. 234; MES, t. 2, s. 429; Porada, Igrzyska, s. 885; Tuszyński, Złota księga, s. 201, 208; Tuszyński, 70 lat Tour de Pologne, s. 244-252; Wasyliszyn, Jubileuszowe asy, s. 67; Wywiad środowiskowy.