KRASKA JERZY ADAM
trener, piłkarz do „specjalnych zleceń”, złoty medalista olimpijski z Monachium (1972).
Urodzony 24 grudnia 1951 w Płocku, absolwent szkoły zawodowej (mechanik) i Studium Trenerskiego w warszawskiej AWF. Piłkarz (176 cm, 70 kg), pomocnik, wychowanek Mazovii Płock (1962-1969), zawodnik warszawskiej Gwardii (1969-1986) i fińskiego Kuopio Palloseura (1983-1985).
W barwach stołecznej Gwardii w 9 sezonach ligowych (1970-1975, 1979, 1982-1983) rozegrał 154 mecze strzelając 3 gole W reprezentacji (13 A + 1) zadebiutował podczas pamiętnego meczu Polaków w Starej Zagorze (16 kwietnia 1972), kiedy przegraliśmy z Bułgarią 1:3, a sędzia rumuński (bardzo stronniczy) usunął z boiska kapitana biało-czerwonych Włodzimierza Lubańskiego. Miał specjalne zadanie: unieruchomić najlepszego napastnika gospodarzy Bonewa. Bułgar wprawdzie strzelił jedną bramkę z gry, a drugą z karnego, ale mimo wszystko trener Górski po meczu stwierdził: „na boisku liczyli się tylko dwaj zawodnicy, pomocnik Jerzy Kraska i bramkarz Hubert Kostka”. Całą gamę swoich wielkich możliwości zademonstrował na IO. Znów otrzymał wysokie oceny za nieustępliwość w walce i techniczne umiejętności, przede wszystkim zaś za 100 procentowe wykonywanie „specjalnych poleceń” trenera Górskiego. Niestety, nie dane mu było rozwinięcie w pełni piłkarskiego talentu. Zagrał jeszcze w innym pamiętnym meczu naszej reprezentacji (już po raz ostatni) z Anglią (6 czerwca 1973) w Chorzowie (2:0), ale potem były ciężkie kontuzje (cztery operacje tego samego kolana, łąkotka, zerwanie stawu obojczykowo-barkowego) i do drużyny narodowej nigdy już nie powrócił. Bolał nad tym sam zawodnik i selekcjonerzy (szczególnie Andrzej Strejlau), którzy wyrażali się o nim w samych superlatywach. Miał w swoim dorobku reprezentacyjnym jeszcze: 18 meczów w biało-czerwonym zespole juniorów i 14 „młodzieżowców”. Po zakończeniu kariery zawodniczej był trenerem w klubach stołecznych. Odznaczony m. in. złotym i srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i Złotym Krzyżem Zasługi.
*1972 Monachium: pomocnik drużyny piłkarskiej, która w grupie elim. (4 druż.) pokonała Kolumbię 5:1, Ghanę 4:0 i NRD 2:1, zajmując 1. msc w grupie; w grupie półfin. (4 druż.) zremisowała z Danią 1:1 oraz zwyciężyła ZSRR 2:1 i Maroko 5:0 (1 bramka Kraski), zajmując 1. msc w grupie; w meczu finałowym wygrała z Węgrami 2:1 (0:1) zdobywając złoty medal. Wystąpił w spotkaniach z Kolumbią, Ghaną, NRD, ZSRR, Marokiem i Węgrami. Skład drużyny zob. – Anczok Zygmunt.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 240; Duński, Od Paryża, s. 417; EP Fuji, Polonia, s. 245, Biało-Czerwoni, t. 20, s. 171; Gowarzewski, Biało-Czerwoni, s. 365; Pawlak, Olimpijczycy, s. 132.