Kazimierz Kucharski

KUCHARSKI KAZIMIERZ (1909-1995)

geodeta, wybitny średniodystansowiec lat trzydziestych, olimpijczyk z Berlina (1936).

Urodzony 13 lutego 1909 w Łukawie koło Daleszyc (kieleckie), z  zawodu geodeta i trener, był jednym z najwybitniejszych średniodystansowców Europy lat trzydziestych. Reprezentant Sokoła Wilno (1928-1931), Jagiellonii Białystok (1932-1935) i Pogoni Lwów (1935-1939), 12-krotnie bronił barw narodowych w meczach międzypaństwowych w latach 1933-1938 (29 startów – 11 zwycięstw indywidualnych). Był 10-krotnym rekordzistą Polski w biegach na 800 i 1000 m oraz w sztafetach i 11-krotnym mistrzem Polski w biegach na: 400 m (1936, 1937), 800 m (1933-1936) i 1500 m (1933-1937). Olimpijczyk. Był także finalistą I mistrzostw Europy w Turynie (1934) zajmując 6 m. w finale biegu na 800 m (1.53.4). Zwycięzca szeregu mityngów międzynarodowych, szczególnie w 1935 m. in. w Sztokholmie, gdzie zwyciężył w  biegach na 800 i 1000 m w czasie nowych rekordów Polski. Rekordy życiowe: 800 m – 1.51.6 (24 lipca 1935 Sztokholm), 1500 m – 3.54.2 (19 września 1936 Warszawa). W czasie okupacji przebywał we Lwowie, gdzie był  m.in. trenerem i zastępcą przewodniczącego klubu sowieckiego Spartak. Po wojnie (1945) założył pierwszą w Warszawie sekcję lekkoatletyczną przy Biurze Odbudowy Stolicy. Startował w jej barwach (1945) zdobywając m. in. tytuł  mistrza Polski w sztafecie 4×400 m. Następnie trener Polonii, Ogniwa (Syreny) i Gwardii, od 1952 zajmował się centralnym szkoleniem w PZLA. Zmarł w Warszawie 9 kwietnia 1995, pochowany w grobie rodzinnym.

Bibl.: Od Adamczaka do Zasłony; Encyklopedia statystyczna LA, s. 135; Głuszek, Leksykon 1999, s. 248; Pawlak, Olimpijczycy, s. 141.
*1936 Berlin: 800 m – 2 m. w przedb. (6 zaw.) z czasem 1.55.7, 2 m. w półfin. (8 zaw.) z czasem 1.54.7 i 4 m. w finale z czasem 1.53.8 (zw. Amerykanin J. Woodruff – 1.52.9); 4×400 m – 3 m. w przedb. (4 sztafety) z czasem 3.17.6 i eliminacja  z konkurencji (zw. W. Brytania – 3.09.0). W sztafecie z Kucharskim biegli: K. Biniakowski, A. Maszewski i T. Śliwak.

« powrót do listy