skoczek wzwyż, olimpijczyk z Seulu (1988).
Urodzony 28 stycznia 1962 w Wałbrzychu, syn Aleksandra (murarz) i Wandy Szopa ukończył miejscowe IV Liceum Ogólnokształcące (1981) i rozpoczął studia we wrocławskiej AWF (nie ukończył). Lekkoatleta o świetnych warunkach fizycznych (186 cm, 76 kg) już od 1975 marzył o sukcesach w skoku wzwyż. Zawodnik Górnika Wałbrzych (1979-1982) i AZS – AWF Wrocław, wychowanek trenera Wojciecha Węcławowicza (Górnik), podopieczny trenera Piotra Kaczmarka. 7-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1981-1990 (7 startów, 3 zwycięstwa indywidualne), mistrz Polski w skoku wzwyż na otwartym stadionie (1987) i w hali (1989) oraz 4-krotny wicemistrz: na otwartym stadionie (1981, 1986, 1990, 1991) i w hali (1984, 1986, 1987, 1990). Rekord życiowy: 2.32 (6 sierpnia 1988 Lublin).
Uczestnik wielu światowych imprez lat osiemdziesiątych m. in. start w ME w Stuttgarcie (1986 – 5 m. z wynikiem 2.28) oraz cztery starty w HME (1981, 1984, 1986, 1987), finału Pucharu Europy w Pradze (1987), gdzie zajął 3 m. z wynikiem 2.26, MŚ w Rzymie (1987) i HMŚ w Paryżu (1985) oraz w Budapeszcie (1989), gdzie był 6 (2.28).
*1988 Seul: lekkoatletyka, skok wzwyż – w II grupie elim. (12 zaw.) zajął 5 m. z wynikiem 2.22 (min. kwalifik. 2.28); 12 m. w finale (16 zaw.) z wynikiem 2.31 (zw. G. Awdiejenko ZSRR – 2.38).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 241; Pawlak, Olimpijczycy, s. 133 (tu brak dokładnej daty urodzenia i błędna informacja: abs. AWF); Łojewski, Mecze mężczyzn, s. 44, 333; Kurzyński, Mecze mężczyzn 1984- 2002 (oprac. niepubl.); MP mężczyzn 1945-2002 (oprac. PZLA niepubl.); Wyniki HMP 1933-2002 (oprac. niepubl.); Encyklopedia (Statystyczna) LA, s. 55 , 135, 154; „Lekkoatletyka”, 1988, nr 11-12, s. 16; AAWF Wrocław, nr alb. 6695 / Z.