mierniczy, wieloletni lewoskrzydłowy zabrskiego Górnika, olimpijczyk z Rzymu (1960).
Urodzony 15 grudnia 1937 w Świętochłowicach (syn Pawła i Elżbiety Jureczko), absolwent szkoły zawodowej (tokarz, mierniczy, technik – górnik). Piłkarz (170 cm, 68 kg), lewoskrzydłowy, wychowanek klubu Czarni Chropaczów (1947-1953), zawodnik LZS Karlino (1953-1956), ponownie Czarnych (1956), Górnika Zabrze (1956, 1969), GKS Wesoła (1969-1970). W ciągu 14 sezonów ligowych (1956-1969) rozegrał w Górniku 241 meczów (jako pierwszy w klubie przekroczył 200 ligowych spotkań) strzelając 75 bramek. 8-krotny mistrz Polski (1957, 1959, 1961, 1963-1967) i 3-krotny zdobywca Pucharu Polski (1965, 1968, 1969).
34-krotny reprezentant Polski (32 A + 2, goli 7 + 1), zadebiutował meczem z Turcją (1957) i zakończył występy w drużynie narodowej spotkaniem ze Szwecją (1966). Wyjątkowo szybki, świetnie wyszkolony technicznie i jak na skrzydłowego, nadzwyczaj bramkostrzelny. Kontuzjowany podczas występów w Kolumbii, wcześniej niż się spodziewano zakończył karierę sportową. Potem pracował jako trener (szkolił młodzież w Górniku), trenował Carbochem Gliwice i Walkę Makoszowy. Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.
*1960 Rzym: napastnik drużyny piłkarskiej, która w grupie elim. (4 druż.) pokonała Tunezję 6:1 oraz przegrała z Danią 1:2 i Argentyną 0:2 zajmując 3 m. w grupie i odp. z turnieju. Wystąpił we wszystkich meczach. Skład drużyny zob. – Brychczy Lucjan.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 256 (tu błędnie miejsce urodzenia Zabrze); Pawlak, Olimpijczycy, s. 150 (błąd jak wyżej); EP Fuji: Górnik Zabrze, s. 183 (tu drugie imię Jan), Biało-Czerwoni, t. 20, s. 171, Liga polska, t. 25, s. 185; Klimontowicz, Ruch olimpijski, s. 67 (tu też miejsce urodzenia: Zabrze); Gowarzewski, Biało-Czerwoni, s. 365; USC Świętochłowice, AU 260 /1937/ 1 (tu drugie imię Stefan).