LUBIEJEWSKI STANISŁAW JERZY
podoficer WP, czołowy młociarz lat siedemdziesiątych, olimpijczyk z Monachium (1972).
Urodzony 27 maja 1947 w Kleczkowie, pow. Ostrołęka w rodzinie Stefana (ślusarz, elektryk) i Jadwigi Jenda, ukończył IV Liceum Ogólnokształcące im. B. Prusa w Szczecinie (1964). Rozpoczął studia w AWF w Gdańsku (1970), których jednak nie ukończył. Podoficer WP. Młotem zaczął rzucać w MKS Chrobry Szczecin (1966), ale cała dalsza kariera sportowa związana była z gdyńską Flotą (1967-1980), podopieczny trenera Sławomira Zieleniewskiego. 20-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1969-1977 (20 startów, 6 zwycięstw indywidualnych), 4-krotny mistrz (1969, 1972, 1973, 1977) i 3-krotny wicemistrz Polski w rzucie młotem (1970 , 1976, 1978), 5-krotny rekordzista kraju w tej konkurencji (od 68.20 w 1970 do 71.32 w 1972). Rekord życiowy: 72.34 (13 września 1979 Kraków). 2-krotny uczestnik mistrzostw Europy (1969, 1971) i finału Pucharu Europy w Sztokholmie (1970), gdzie zajął 4 m. – 65.50 (zw. A. Bondarczuk ZSRR – 70.40). Żonaty. Mieszka w Gdyni.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 260; Pawlak, Olimpijczycy, s. 155 (tu błędnie absolwent AWF Gdańsk); Gebert, Poczet olimpijczyków, s. 117 (tu błędnie miejsce urodzenia Kleczew); Łojewski, Mecze mężczyzn, s. 46, 339; MP mężczyzn 1945-2002 (oprac. PZLA niepubl.); Encyklopedia (Statystyczna) LA, s. 71, 108, 136; „Lekkoatletyka”, 1972, nr 11, s. 18; AAWF Gdańsk (tu: nie ukończył studiów).
*1972 Monachium: młot – 12 m. w I grupie elim. (15 zaw.) z wynikiem 64.80 (min. kwalifik. 66.00) i odp. z konk. (zw. A. Bondarczuk, ZSRR – 75.50).
| « powrót do listy |