wioślarka, „Ciotka”, uczestniczka MŚ i ME, olimpijka z Montrealu (1796), rehabilitantka, magister wf.
Urodzona 1 kwietnia 1942 roku w Mostkach, w robotniczej rodzinie, córka Karola i Kazimiery; absolwentka Liceum Ogólnokształcącego w Skarżysku-Kamiennej (1959) i warszawskiej AWF (1970, otrzymała tytuł magistra o specjalności rehabilitacja ruchowa i tytuł doktora nauk kultury fizycznej).
Wioślarka (169 cm, 62 kg), reprezentantka stołecznej Skry (1959-76), podopieczna trenerów Ryszarda Piszczorowicza, Włodzimierza Perla, Ryszarda Kędzierskiego i Teodora Kocerki. 20-krotna mistrzyni Polski (1960-76), w wielu konkurencjach.
Finalistka i uczestniczka MŚ: (1974) Lucerna – 4. miejsce (dwójka podwójna, z E. Ambroziak), (1975) Nottingham – 9. (czwórka podwójna, z A. Jachowską, J. Klucznik, A. Kaczyńską, st D. Zdanowską) oraz 7-krotna uczestniczka ME: (1963) Moskwa – 5. (ósemki), (1956) Duisburg i (1956) Berlin – odpadły w repasażach, (1970) Tata – 10. (dwójka podwójna, z M. Sorys), (1971) Kopenhaga – 5. (dwójka podwójna, z M. Sorys), (1972) Brandenburg – 9. (dwójka podwójna, z M. Sorys), (1973) Moskwa – 5. (dwójka podwójna, z E. Ambroziak).
Zasłużona Mistrzyni Sportu, sędzia sportowy.
*1976 Montreal: wioślarstwo, ósemki – 3. w przedbiegu (4 osady) z czasem 3.06,67, 5. miejsce w repasażach (6 osad) z czasem 3.18,8, 1. w finale B (2 osady) z czasem 3.32,48, w konkursie zajmując 7. miejsce (zw. NRD, 3.33,32). Partnerki w osadzie: A. Brandysiewicz, R. Data, A. Kaczyńska, D. Konkalec, B. Kozłowska, M. Stadnicka, B. Wenta i st D. Zdanowska.
Bibl.: – Głuszek, Leksykon, 1999, s. 188-189; Kobendza, Zarys, s. 66, 68-70, 83, 92, 93; Księga sportu 1944-1974, s. 442; Pawlak, Olimpijczycy, s. 70; Porada, Starożytne i nowożytne igrzyska, s. 905; AAWF Warszawa, sygn. D-1667/Z.