nauczyciel wf, koszykarz warszawskiego AZS, mistrz Polski, brązowy medalista ME, olimpijczyk z Tokio (1964).
Urodzony 16 lutego 1941 w Warszawie, syn Tadeusza Stefana i Eufrozyny Kaczaluk, absolwent stołecznej AWF, gdzie otrzymał tytuł magistra wf i uprawnienia trenera II kl., koszykarz (186 cm, 81 kg) warszawskiego AZS (kariera sportowa do 1971), wychowanek trenera Zygmunta Olesiewicza. Mistrz Polski (1967), brązowy medalista ME (1965, Moskwa), olimpijczyk z Tokio (1964). Obrońca, dynamiczny w szybkim ataku z dobrym rzutem z dalszych odległości, w reprezentacji zawodnik „drugiego planu” (w Tokio zdobył podczas całego turnieju 8 pkt.). W drużynie narodowej rozegrał 78 spotkań (1959-1965) zdobywając 158 pkt. Zasłużony Mistrz Sportu.
*1964 Tokio: członek drużyny koszykówki, która po zwycięstwach nad Węgrami 56:53, Japonią 81:57, Włochami 61:58, Kanadą 74:69 oraz porażkach z Meksykiem 70:71, Puerto-Rico 60:66 i ZSRR 63:74 zajęła 3 m. w grupie elim. W walce o 5-6 m. przegrali z Włochami 59:79, zajmując 6 m. w turnieju. Skład drużyny zob. – Blauth Tadeusz.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 297; Pawlak, Olimpijczycy, s. 199; MES, t. 2, s. 250; Porada, Igrzyska, s. 863; Archiwum USC Warszawa.