Danuta Piecyk




policjantka, czołowa sprinterka (400 m) i płotkarka (400 m) lat  siedemdziesiątych, olimpijka z Monachium (1972).

Urodzona 27 września 1950 w Stargardzie Szczecińskim, córka Józefa Zbigniewa i Stefanii Garczarek, absolwentka szkoły średniej, lekkoatletka (179 cm, 63 kg ) LKS Pomorze Stargard (1967-1970) i Gwardii Olsztyn (1971-1982) specjalizująca się w biegu na 400 m (płaskie i płotki), wychowanka trenera Jerzego Cieśli (Pomorze), podopieczna trenera Janusza Malinowskiego (Gwardia).

20-krotna reprezentantka Polski w meczach międzypaństwowych 1970-1975 (34 starty, 2 zwycięstwa indywidualne), rekordzistka świata w biegu na 400 m ppł – 56.7 (11 sierpnia 1973 Warszawa), 23-krotna rekordzistka kraju (400 m, 400 m ppł, reprezentacyjnych sztafetach 4×100 i 4×400 m oraz klubowej sztafecie 4×400 m) i 6-krotna mistrzyni Polski: 400 m (1975), 400 m ppł (1973-1975), 4×100 m (1971, 1973). Rekordy życiowe: 100 m – 11.8 (3 czerwca 1972 Olsztyn), 200 m – 23.8 (28 sierpnia 1974 Warszawa), 400 m – 52.3 (9 sierpnia 1972 Warszawa) i 52.62 (3 września 1972 Monachium), 200 m ppł – 28.2 (22 lipca 1970 Wałcz), 400 m ppł – 56.83 (13 lipca 1974 Augsburg). 3-krotna uczestniczka mistrzostw Europy (1969, 1971, 1974), gdzie nie odniosła sukcesów indywidualnych.

W sztafecie 4×400 m natomiast Polki zajęły w Helsinkach (1971) – 5 m., a w Rzymie (1974) – 4 m. Lepsze wyniki uzyskała uczestnicząc 2-krotnie w halowych mistrzostwach Europy, gdzie zdobyła brązowe medale w sztafecie 4×2 okrąż. W Rotterdamie (1973) biegła wraz z D. Manowiecką, M. Skrzypińską i K. Kacperczyk, natomiast w Katowicach (1975, z  Z.  Zwolińską, K. Kacperczyk i G. Nowaczyk. Po zakończeniu kariery sportowej została policjantką. Mistrzyni Sportu, odznaczona m.in. brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.

*1972 Monachium: lekkoatletyka, 400 m – 3 m. w VII przedb. (7 zaw.) z czasem 53.08, 5 m. w III ćwierćfin. (8 zaw.) z czasem 52.62, odp. z konk. (zw. M. Zehrt, NRD – 51.08); 4×400 m – Polki nie ukończyły II przedbiegu na skutek zgubienia pałeczki, odp. z konk. (zw. w finale NRD – 3.23.0). Partnerkami P. w sztafecie były: K. Kacperczyk, E. Skowrońska i B. Zientarska.

Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 299; Pawlak, Olimpijczycy, s. 202; Łojewski, Mecze kobiet, s. 16; MP kobiet 1945-2002 (oprac. PZLA niepubl.); Encyklopedia (Statystyczna) LA, s. 9 , 176, 178, 179, 195, 251, 260, 262, 268, 270; „Lekkoatletyka”, 1972 , nr 11, s. 22, 24; Mistrovstvi Evropy 1934-1974, s. 23; European Indoor Handbook, s. 72; MES, t. 2, s. 253; USC Stargard Szczeciński, AU 1289/1950.