trener, czołowy oszczepnik lat siedemdziesiątych, olimpijczyk z Montrealu (1976).
Urodzony 17 lutego 1952 w Warszawie w rodzinie nauczycieli akademickich Zygmunta Karola i Krystyny Jurgielewicz, ukończył miejscowe Liceum Ogólnokształcące im. Jose Martiego (1971) i AWF (1980) gdzie otrzymał tytuł mgr wf. Wychowanek trenera Z. Szelesta, podopieczny trenera Tadeusza Paprockiego rzucał oszczepem (187 cm wzrostu, 98 kg ) reprezentując kolejno barwy stołecznych klubów: MKS – AZS (1969-1972), Legii (1973-1974) i AZS – AWF (1975-1982).
16-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1975-1980 (16 startów, 6 zwycięstw indywidualnych), 4-krotny mistrz (1975, 1976, 1977, 1979) i 3-krotny wicemistrz (1974, 1978, 1981) kraju w rzucie oszczepem; 2-krotny rekordzista Polski: 88.04 (15 maja 1976 Ateny) i 90.78 (22 czerwca 1976 Bydgoszcz). Ten ostatni wynik (oszczep starego typu) jest jednocześnie rekordem życiowym warszawskiego oszczepnika. Uczestnik mistrzostw Europy w Pradze (1978), gdzie zajął 8 m. (81.80) i 3-krotny finału Pucharu Europy (1975, 1977, 1979).
*1976 Montreal: lekkoatletyka, rzut oszczepem – w I grupie elim. osiągnął 82.56 (min. kwalifik. 79.00), w finale 4 m. na 16 start. z wynikiem 86.50 (zw. Węgier M. Nemeth – 94.58).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 157; Pawlak, Olimpijczycy, s. 32; Łojewski, Mecze mężczyzn, s. 37, 307 , 308; MP mężczyzn 1945-2002 (oprac. PZLA niepubl.); Encyklopedia (Statystyczna ) LA, s. 75 , 109, 129; MES, t. 1 , s. 79; „Lekkoatletyka”,1976 , nr 10, s. 23; Poznajmy ich bliżej, O marzeniach się nie mówi, „Lekkoatletyka”, 1975, nr 12, s. 27-28; AAWF Warszawa, D-4769 / Z.