technik samochodowy, przeszkodowiec z Poznania, olimpijczyk z Monachium (1972).
Urodzony 15 marca 1946 w Przyłękach koło Trzcianki, syn Józefa i Haliny Pasiewicz, absolwent Zasadniczej Szkoły Zawodowej w Poznaniu (monter samochodowy), podoficer MO w Komisariacie Targowym w Poznaniu. Lekkoatleta (175 cm, 71 kg) Śląska Wrocław (1966-1967) i poznańskich klubów: Energetyka (1968-1973) i Olimpii (1974-1976) specjalizujący się w biegach przełajowych i z przeszkodami. 11-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1970 – 1976 (11 startów, 1 zwycięstwo indywidualne), mistrz kraju w biegu 3000 m p.prz. (1970). Rekordy życiowe: 1500 m – 3.47.2 (10 sierpnia 1975 Warszawa), 3000 m – 8.07.2 (18 maja 1975 Bydgoszcz), 5000 m – 14.07.0 (2 lipca 1971 Warszawa), 10000 m – 29.47.6 (5 października 1974 Bydgoszcz), 3000 m p.prz. – 8.24.6 (31 sierpnia 1975 Warszawa). Mistrz Sportu.
Zmarł tragicznie w wypadku samochodowym 26 sierpnia 1977 r. w Poznaniu.
*1972 Monachium: lekkoatletyka, 3000 m p.prz. – 11 m. w I przedb. (12 zaw.) z czasem 8.49.8, odp. z konk. (zw. K. Keino, Kenia – 8.23.6).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 377; Pawlak, Olimpijczycy, s. 298; Kurzyński, Indeks LA 1957-1970 (oprac. niepubl.); Łojewski, Mecze mężczyzn, s. 55, 372; Encyklopedia (Statystyczna) LA , s. 53, 144, 154; „Lekkoatletyka” , 1977, nr 11, s. 11 (wspomnienie pośmiertne); USC Poznań, AZ 4258/1977.