trener, zawodnik stołecznej Legii, enfant terrible polskiej koszykówki, olimpijczyk z Meksyku (1968).
Urodzony 12 maja 1944 w Warszawie, syn Piotra i Gabryeli Czałczyńskiej, absolwent szkoły średniej. Koszykarz (189 cm, 85 kg) stołecznej Legii i Baildonu Katowice, podopieczny trenerów: Stefana Majera, Władysława Maleszewskiego (klub) i Witolda Zagórskiego (kadra). Wielki talent: sprawność + siła + szybkość i do tego koszykarski instynkt + celny rzut. Równolegle: trudny chłopak, nieobliczalny zawodnik będący często na bakier z dyscypliną, a nawet prawem.
Był podporą „Zielonych Kanonierów” z Łazienkowskiej w najlepszych dla Legii latach sześćdziesiątych, kiedy zdobył z drużyną tytuły mistrza Polski (1963, 1966, 1969) 118-krotny reprezentant kraju (1966-1970), zdobywca 1019 pkt., był, obok Łopatki, Likszo, Frelkiewicza, Kwiatkowskiego i Jurkiewicza czołowym zawodnikiem na IO w Meksyku (1968), zdobywając 102 punkty, podobnie jak Likszo (najlepszym strzelcem był Łopatka – 173 pkt.).
Dwukrotny uczestnik ME: w Helsinkach (1967), gdzie zdobył z drużyną brązowy medal i w 1969 (Neapol), gdzie Polacy wywalczyli 4 m. Mistrz Sportu, odznaczony m. in. dwukrotnie brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.
*1968 Meksyk: członek drużyny koszykówki, która po zwycięstwach nad Koreą Płd. 77:67, Kubą 78:75, Marokiem 85:48, Bułgarią 69:67 i porażkach z ZSRR 50:91, Brazylią 51:88 i Meksykiem 63:68 zajęła 4. miejsce w grupie elim. W walce o miejsca 5-8 Polacy pokonali Włochy 66:52, a w pojedynku o 5.-6. msc przegrali z Meksykiem 65:75, zajmując 6. lokatę w turnieju. Skład drużyny zob. – Cegielski Henryk.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 353; Pawlak, Olimpijczycy, s. 268; Porada, Igrzyska, s. 872; Archiwum USC Warszawa.