ps. „Dżames”, ekonomista, ostatni z wielkich hokeistów z Krynicy, lider zespołu biało-czerwonych, 156-krotny reprezentant Polski, trzykrotny olimpijczyk (1976, 1980, 1984).
Urodzony 29 listopada 1955 w Krynicy, syn Piotra i Janiny Salamon, absolwent Technikum Ekonomicznego w Sosnowcu (1983). Hokeista (173 cm, 66 kg), napastnik (prawoskrzydłowy) KTH Krynica (1972-1974), Unii Oświęcim (1974-1975), Baildonu Katowice (1975-1978), Zagłębia Sosnowiec (1978-1986) oraz klubów niemieckich: SC Preussen Berlin (1986-1988), EF Pfronten (1988-1989), Passiasanbeg (1989-1991) i EHC Weiheim (1991-1993), pierwszy trener Józef Zieliński.
Największe krajowe zaszczyty spotkały go w sosnowieckim Zagłębiu, w którego barwach zdobył 5 tytułów mistrza (1980-1983, 1985) i 3 tytuły wicemistrza Polski (1978, 1979, 1984). Najskuteczniejszy (król strzelców) hokeista ligowy (1985, 1986). Niepozorny (warunki fizyczne, niezorganizowany, nie przemęczający się na treningach) a jednak wielki zawodnik polskiej reprezentacji (1974-1986), w której rozegrał 156 (3 m. wśród napastników za Walentym Ziętarą i Stefanem Chowańcem) spotkań i strzelił 70 bramek. Trener Stefan Csorich nazwał go „Ostatnim Mohikaninem” z grona wielkich kryniczan w naszej drużynie narodowej, której był liderem.
Wszechstronnie wyszkolony, jeździł wspaniale na łyżwach, miał opanowaną technikę kija, świetny drybling, skuteczne strzały i precyzyjne podania. Przyjaciel z lodowiska, znakomity nasz obrońca Henryk Gruth wydał o nim równie interesującą opinię: „Przy minimalnym wysiłku na treningach, tak wspaniała kariera. Potrafił grać nawet w rozwiązanych butach. Nie lubił walki, ale z Wieśkiem Jobczykiem tworzyli niesamowity duet (w reprezentacyjnym ataku grał jeszcze z nimi Andrzej Małysiak). Tego już nie ma w naszym hokeju”. Olimpijczyk (1976, 1980, 1984) i uczestnik 10 turniejów o MŚ: 1975 RFN – 5 m., 1976 Katowice – 7 m., 1977 Tokio – 10 m. (gr. B-2), 1978 Belgrad – 9 m. (gr. B-1), 1979 Moskwa – 8 m. , 1981 Val Gardena: 10 m. (gr. B-2), 1982 Klagenfurt – 11 m. (gr. B-3), 1983 Tokio – 10 m. (gr. B-2), 1985 Fryburg – 9 m. (gr. B-1), 1986 Moskwa – 8 m.
Najlepszy napastnik MŚ gr. B (1985), wybrany do drużyny „All Stars” tego turnieju. Zasłużony Mistrz Sportu odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi. Działacz sportowy. Kierownik drużyny Szkoły Mistrzostwa Sportowego w Sosnowcu. Wdowiec (Stanisława), ma syna Dariusza (1976), który poszedł w ślady ojca (reprezentant Polski w hokeju na lodzie na MŚ 1996, 1999) i Kingę (1981).
*1976 Innsbruck: członek drużyny hokejowej, która w elim. pokonała Rumunię 7:4 i w finale po zwycięstwie z CSRS 1:0 (walkower dla Polski, gdyż czeski zawodnik F. Pospisil zażył niedozwolone środki, wynik meczu 7:1 dla Czechosłowacji) i po porażkach z ZSRR 1:16, RFN 4:7, Finlandią 1:7 i USA 2:7 zajęła w turnieju 6 m. (zw. ZSRR). Skład drużyny zob. – Chowaniec Stefan.
*1980 Lake Placid: członek drużyny hokejowej, która w grupie elim. (6 druż.) pokonała Finlandię 5:4 (Zabawa zdobył dwie bramki !) i Japonię 5:1 oraz przegrała z Kanadą 1:5, Holandią 3:5 i ZSRR 1:8 zajmując 4 m. w grupie i 7-8 m. w turnieju (zw. USA). Skład drużyny zob. – Chowaniec Stefan.
*1984 Sarajewo: członek drużyny hokejowej, która w grupie elim. pokonała Jugosławię 8:1 oraz przegrała z ZSRR 1:12, RFN 5:8, Włochami 1:6 i Szwecją 1:10, zajmując 4 m. w grupie; w meczu o m. 7-8 przegrała z USA 4:7, zajmując w turnieju 8 m. (zw. ZSRR). Skład drużyny zob. – Adamiec Janusz.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 372; Pawlak, Olimpijczycy, s. 293; Klimontowicz, Ruch olimpijski, s. 86; Porada, Igrzyska, s. 894, 956; Zieleśkiewicz, Encyklopedia, s. 234, 285, 288-289; USC Krynica-Zdrój, AU 132/1955; Wywiad środowiskowy (ankieta PZHL).