nauczyciel wf, piłkarz ręczny Wybrzeża Gdańsk i Stali Mielec, olimpijczyk z Monachium (1972).
Urodzony 7 czerwca 1944 w m. Jedlnia – Letnisko koło Radomia, syn Jerzego (ślusarz) i Marianny z Surmów, absolwent Technikum Mechaniczno Elektrycznego w Gdańsku (1963) i warszawskiej AWF (1977), gdzie otrzymał tytuł magistra wf (specjalność sport). Piłkarz ręczny (181 cm, 82 kg), od 1961 Wybrzeża Gdańsk i Stali Mielec (trenerzy: Marian Rozwadowski i Leon Walerand oraz Stanisław Majorek i Leon Nosila). Rozgrywający, jeden z najlepiej wyszkolonych zawodników w kraju. Uczestnik mistrzostw świata drużyn 11-osobowych w Austrii (1966 – 4 m.) i 7-osobowych we Francji (1970). Po zakończeniu gry w Mielcu występował jeszcze dwa sezony w Austrii. Mieszka z rodziną (dwoje dzieci) w Mielcu, gdzie pracuje jako nauczyciel wf w Zespole Szkół Technicznych. Mistrz Sportu.
*1972 Monachium: członek drużyny piłki ręcznej, która w grupie elim. (4 druż.) zremisowała ze Szwecją 13:13, wygrała z Danią 11:8 i przegrała z ZSRR 11:17, zajmując w grupie 3 m.; w meczu o 9-12 m. pokonała Islandię 20:17, a w meczu o 9-10 m. przegrała z Norwegią 20:23 (Zawada zdobył 3 bramki) zajmując w turnieju 10 m. (zw. Jugosławia). Zawada wystąpił w meczach z Islandią i Norwegią. Skład drużyny zob. – Antczak Zdzisław.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 375; Pawlak, Olimpijczycy, s. 296; Porada, Igrzyska, s. 888; Drygas, 75 lat piłki ręcznej, s. 50, 57, 60-61; AAWF Warszawa, sygn. 2555 / Z.