ślusarz, hokeista na trawie Siemianowiczanki, bramkarz drużyny narodowej, olimpijczyk z Monachium (1972).
Urodzony 4 sierpnia 1945 w Wolterdinge, syn Mariana i Krystyny Fogiel, absolwent Zasadniczej Szkoły Zawodowej (ślusarz, wieloletni pracownik huty „Jedność”), hokeista na trawie (174 cm, 73 kg), wierny w ciągu całej kariery jednemu klubowi HKS Siemianowiczance (1959-1974). Wywalczył w jej barwach 1 tytuł wicemistrza kraju na boiskach otwartych (1969/70) oraz 5, (także wicemistrzowskich) w hali (1964-1966, 1968, 1974). Bramkarz reprezentacji Polski (1969-1972). Wystąpił 16 razy w drużynie narodowej. Wystąpił także podczas mistrzostw Europy w Brukseli (1970). Zasłużony Mistrz Sportu (1972).
*1972 Monachium: członek drużyny hokeja na trawie, która w grupie elim. wygrała z Kenią 1:0, Meksykiem 3:0, zremisowała z Indiami 2:2 i N. Zelandią 3:3 oraz przegrała z Holandią 2:4, Australią 0:1 i W. Brytanią 1:2, zajmując 6 m. w grupie; w spotkaniu o m. 11-12 wygrała z Francją 7:4, zajmując ostatecznie w turnieju 11 m. (zw. RFN). Wystąpił w meczach z Meksykiem, Indiami, N. Zelandią i Australią. Skład drużyny zob. – Choroba Jerzy.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 262; Karwacki, Historia bez tajemnic, s. 134; Kuczyński, Święta gra, s. 163; Porada, Starożytne, s. 883; Pawlak, Olimpijczycy, s. 157. Olimpijczyk.