ps. „Dąb”, „Konar”, mjr kaw. WP, jeden z pierwszych pięcioboistów RP, olimpijczyk z Amsterdamu (1928), cichociemny.
Urodzony 11 października 1895 w Berkenku (pow. brodnicki), uczestnik walk niepodległościowych 1919-1921, absolwent m. in. CWSGiS w Poznaniu, posiadał szerokie zainteresowania sportowe. Sam uprawiał kilka dyscyplin i prowadził ćwiczenia wychowania fizycznego w jednostkach w których służył (m. in. w grudziądzkim Centrum Wyszkolenia Kawalerii). 2-krotny wicemistrz (1928, 1929) i 2-krotny brązowy medalista MP (1926, 1927). Wraz z Z. Małłysko i S. Szelestowskim zakwalifikował się do ekipy olimpijskiej w pięcioboju nowoczesnym.
Kiedy wybuchła II wojna światowa (1939), jako pracownik Oddziału II Sztabu Głównego przebywał na placówce w Kopenhadze. Po zakończeniu kampanii wrześniowej we Francji (Centrum Szkół Piechoty) i Wielkiej Brytanii (14 p. uł.). Po odbyciu szkolenia dywersyjnego i wywiadowczego oraz zaprzysiężeniu (29 grudnia 1942), jako cichociemny zrzucony do kraju (marzec 1943). Kierownik wileńskiego ośrodka wywiadowczego (Oddział II KG AK, oficer referatu „Wschód”, aresztowany (7 i 8 listopada) przez gestapo w Wilnie jako Jan Zapolski.
Po udanej ucieczce (lekko ranny), od lutego 1944 w Okręgu AK Wilno, początkowo w 3 Brygadzie „Szczerbca”, od marca dowódca 6 Brygady Dyspozycyjnej. Aresztowany przez Armię Czerwoną był więziony w ZSRR (1944-1948). Kawaler Krzyża VM V kl. i Krzyża Walecznych (czterokrotnie).
Zmarł 2 czerwca 1967 w Zerżeniu (obecnie Warszawa).
*1928 Amsterdam: pięciobój nowoczesny, indyw. – 34 m. na 37 start. z wynikiem 142 pkt. (zw. Szwed S. Thofeld – 47 pkt.). W poszczególnych konkurencjach zajął miejsca: w strzelaniu – 28, w pływaniu – 34, w szermierce -30, w biegu przełajowym – 23 i w jeździe konnej – 27.
Bibl.: Słownik Polski Walczącej (Kresy), t. 1, s. 155-157; Tucholski, Cichociemni, s. 342; Głuszek, Leksykon 1999, s. 233; Pawlak, Olimpijczycy, s. 124; 50 lat na olimpijskim szlaku, s. 60
