technik górnik, zapaśnik stylu klasycznego GKS Katowice, srebrny medalista olimpijski z Moskwy (1980).
Urodzony 21 grudnia 1954 w m. Skarbiewo, woj. katowickie, syn Wacława i Jadwigi, absolwent Technikum Mechanicznego w Katowicach (technik górnik). Zapaśnik (178 cm, 82 kg) w stylu klasycznym (w. średnia 82 kg), zawodnik GKS Katowice 1965-1982, wychowanek Stanisława Turosa, później trener Jan Adamaszek ściśle współpracujący z trenerem kadry Januszem Tracewskim, Legii Warszawa (1983) i niemieckiego zespołu ligowego KSV Aalen.
U progu kariery wyróżniał się drobną, delikatną budową ciała i wagą nie przekraczającą 57 kg. Z czasem nie tylko zmężniał, ale wyrósł na zawodnika o wyróżniającej się błyskotliwej technice (znakomite rzuty biodrowe i suplesowe) i niezwykłej fantazji i polocie w walce (nieprzewidywalny dla rywali). Stalowe nerwy dopełniały atuty zawodnika GKS, który szybko awansował do światowej czołówki. 4-krotny mistrz Polski: styl klas., w. średnia – 1977-1979, w. półciężka – 1982 był także brązowym medalistą MŚ 1982 (wszystkie sukcesy w kat. 82 kg), finalistą MŚ: 1977 – 4. msc, 1978 – 4. msc, 1979 – 6. msc, 1981 – 5. msc i 3-krotnym srebrnym medalistą ME (1978, 1979, 1981).’
Największy sukces odniósł podczas IO w Moskwie (1980). Pozostanie w Niemczech (1983), być może spowodowane zapowiedzią absencji polskich olimpijczyków w Los Angeles (1984) sprawiło, że nie skonsumował do końca swego wielkiego talentu. Podobnie jak na macie, był na co dzień pełen radości życia, ceniący zabawę i żart, lubiany wśród kolegów i przyjaciół. Odznaczony m.in. złotym i dwukrotnie srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i Srebrnym Krzyżem Zasługi (1980).
*1980 Moskwa: zapasy, styl klas., w. średnia 82 kg – w pierwszej kolejce w walce ze starym i znanym rywalem I. Draicą (Rumunia) nastąpiła obustronna dyskw. (brak chęci do walki), w drugiej wygrał w 2.17 min. z J. Overmarkiem Finlandia (musiał walczyć zdecydowanie i szybko, gdyż miał już 4 pkt. ujemne i powiększenie ich o dalsze 2 groziło zakończeniem olimpijskiej kariery), w trzeciej pokonał w 5.34 min. L. Anderssona (Szwecja), w czwartej przegrał 1:3 z G. Korbanem ZSRR (zdobył złoty medal), a w finale wyciągnął wolny los oraz zwyciężył w 1.28 min. – rzut przez biodro – P. Pawłowa (Bułgaria), zdobywając srebrny medal.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 180; Pawlak, Olimpijczycy, s. 60; Klimontowicz, Ruch olimpijski, s. 55; Staniszewski, Dzieje, s. 141, 143; Kronika sportu, s. 1014, 1015; MES, t. 1, s. 138, t. 2, s. 25; Godlewski, Olimpijskie turnieje, s. 96, 143, 177, 211, 236; Duński, Od Paryża, s. 162-163; Lipski, MEZ, t. VI, s. 49 (tu data urodzenia 12.12.1954); Wywiad środowiskowy.
