nauczyciel, trener, „król Słupska”, jeden z najlepszych polskich pięściarzy wagi lekkiej, brązowy medalista olimpijski z Moskwy (1980).
Urodzony 9 maja 1957 w Ustce, syn Stanisława i Marianny Ludwiki Miłosz, absolwent wydziału geografii miejscowej Wyższej Szkoły Pedagogicznej, magister geografii. Pięściarz (162 cm, 60 kg) wagi lekkiej Czarnych Słupsk (1972-1985) – wychowanek trenera Aleksego Antkiewicza i „Bavarii” Landshut – Niemcy (1985-1986), 3-krotny mistrz Polski w tej kategorii wagowej (1982-1984) i 3-krotny wicemistrz Polski (1979, 1980, 1981), 10-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1979-1984 (4 zwycięstwa, 6 porażek), uczestnik mistrzostw świata w Monachium (1982) i mistrzostw Europy w Tampere (1981), gdzie jednak odpadł w pierwszej fazie turnieju. Olimpijczyk w Moskwie (1980). Po walce półfinałowej z Rumunem (przeciwnik po ataku głową rozciął mu poważnie policzek) otrzymał lekarskie przeciwwskazanie do dalszych walk. Stanął jednak w ringu przeciwko Kubańczykowi, aby nie być posądzony o obawę przed starciem z silnym rywalem. Stoczył męski, twardy pojedynek. Otrzymywał, ale i zadawał ciosy. Mimo porażki był ze swej postawy zadowolony.
Zaczął uprawiać boks mając 11 lat pod wpływem zwycięskiego finałowego pojedynku Jerzego Kuleja na IO w Meksyku (1968). Walczył z odwrotnej pozycji, ale zadawał ciosy nie lewą, a głównie prawą ręką (fałszywy mańkut). Chciał bardzo nawiązać do pięknych tradycji w wadze lekkiej (Antkiewicz, Paździor, Grudzień, Szczepański), ale kontuzja właśnie prawej dłoni (1978) nie pozwoliła mu zrealizować tych marzeń. Zwycięzca turnieju „Laur Wrocławia” 1972 i turnieju im. F. Stamma 1982, 1983. Stoczył w sumie 309 walk (275 zwycięstw, 6 remisów, 28 porażek). Po zakończeniu kariery zawodniczej w Polsce jeszcze przez rok walczył w Niemczech w „Bavarii” Landshut (1986) i po powrocie do kraju (1989) został trenerem zespołu Czarnych Słupsk. Doprowadził drużynę do tytułu mistrza Polski (1990), ale niestety w rok później sekcja bokserska seniorów z powodów finansowych rozpadła się. W 2001 Sąd Rejonowy w Gdańsku zarejestrował jednosekcyjny klub S.K.B. Czarni z prezesem Adachem.
Mistrz Sportu odznaczony m. in. srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.
*1980 Moskwa: boks, w. lekka (60 kg) – w elim. pokonał przez rsc w II rundzie Bouna Sonskhamphona (Laos) oraz wygrał 5:0 z Omari Golayalą (Tanzania), w ćwierćfin. zwyciężył przez rsc w III rundzie Floriana Livadaru (Rumunia), a w półfin. przegrał 0:5 z Angelem Herrerą (Kuba) zdobywając brązowy medal (zw. Angel Herrera Kuba).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 146 (tu błędnie miejsce urodzenia: Słupsk); Kurzyński, Tysiąc Wspaniałych (2), s. 7; Zmarzlik, Bij mistrza, s. 198, 204; Skotnicki, Od Olimpii do Atlanty, s. 204-205; Duński, Od Paryża, s. 10; Pawlak, Olimpijczycy, s. 19 (tu błędnie: miejsce urodzenia- Słupsk oraz dane, że stoczył 232 walki z których wygrał 203); Kazimierz Adach, prawdziwa słupska gwiazda, Bokser, 2002, nr 9, s. 14-15; Osmólski, Leksykon boksu, s. 9; Gebert, Bombardier, s. 51-55; USC Ustka, AU 144/1957 (tu potwierdzenie miejsca urodzenia: Ustka). Uwaga: we wszystkich materiałach źródłowych (oprócz oprac. Duńskiego i Geberta) błędnie miejsce urodzenia: Słupsk.
