piłkarski internacjonał ze Szczecina, srebrny medalista z Barcelony (1992).
Urodzony 21 października 1969 w Szczecinie, absolwent miejscowego Technikum Mechanicznego 1990 (specjalista budowy maszyn). Piłkarz (179 cm, 78 kg), wychowanek Pogoni Szczecin (trafił tam z Turnieju Dzikich Drużyn (1980) i zaopiekował się nim trener trampkarzy Kazimierz Biela), w której grał do 1992 roku.
Po IO zawodnik: Eintrachtu Frankfurt (do VI 1993), Udinese (1994 -VI1995), Beleneses Lizbona (VII- XII 1995), Pogoni Szczecin (I-VI 1996) oraz szkockich zespołów Dundee FC (VII-XII 1993 i od VII 1996-VI 1999) i Glasgow Rangers (1999-2000), w którego barwach zdobył tytuł mistrza i puchar Szkocji (2000).
11-krotny reprezentant Polski (11 A + 1 bramka) zadebiutował w meczu z Austrią (19 maja 1992), a zakończył grę w reprezentacji podczas spotkania z Hiszpanią (18 sierpnia 1999). Poprzednio rozegrał 2 mecze w reprezentacji U-16, 30 spotkań w U-18 i 35 meczów w narodowej drużynie młodzieżowo-olimpijskiej. Uchodził za piłkarza wytrzymałego, szybkiego i walecznego.
*1992 Barcelona: pomocnik drużyny piłkarskiej, która w grupie elim. (4 druż.) wygrała z Kuwejtem 2:0 i Włochami 3:0 oraz zremisowała z USA 2:2, zajmując 1. msc w grupie; w ćwierćfin. pokonała Katar 2:0, w półfin. zwyciężyła Australię 6:1 i w finale przegrała z Hiszpanią 2:3 zdobywając srebrny medal. Adamczuk (jeden z głównych autorów tego medalu) wystąpił we wszystkich meczach z wyjątkiem finałowego z Hiszpanią, ponieważ musiał pauzować za dwie żółte kartki. Jego partnerami w drużynie byli: M. Bajor, J. Brzęczek, D. Gęsior, M. Jałocha, A. Juskowiak, A. Kłak, A. Kobylański, W. Kowalczyk, M. Koźmiński, T. Łapiński, G. Mielcarski, R. Staniek, P. Świerczewski, M. Waligóra i T. Wałdoch.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 146; EP Fuji: Rocznik 92-93, t. 5, s. 38, Biało-Czerwoni, t. 20, s. 163, Rocznik 2000, t. 24; Gowarzewski, Biało-Czerwoni, s. 357; Duński, Od Paryża, s. 11; Pawlak, Olimpijczycy, s. 19; Kto jest kim, Ed. III, 1993, s. 14; Polski „Szkot”, Magazyn Sportowy, 1998, nr 44.
