inżynier, trener, najwszechstronniejszy zawodnik w historii powojennego jeździectwa w Polsce, mistrz Europy (1965) w WKKW (jedyny Polak), olimpijczyk z Rzymu (1960), utonął w Atlantyku koło Hawany (1980).
Urodzony 18 stycznia 1933 w Hnidawie koło Tarnopola, syn Stanisława (młynarz) i Stanisławy, absolwent Liceum Ogólnokształcącego w Gnieźnie (tu pod okiem Czesława Matławskiego stawiał pierwsze kroki w jeździectwie), Wydziału Technologii Drewna WSR w Poznaniu i Wydziału Zootechniki WSR we Wrocławiu.
Zawodnik (172 cm, 72 kg) poznańskich klubów Unii i LZS (1951-1956) oraz wrocławskich LZS Partynice i LZS Cwał 1956-1961(trenerzy J. Suchorski i J. Mossakowski). Kilka lat po IO w Rzymie spędził w LZS Kwidzyn, a w ostatnich latach kariery sportowej (1965-1967) startował w barwach LZS Moszna i Legii Warszawa (trenerzy L. Kon, J. Grabowski oraz Wiktor Olędzki). Najwszechstronniejszy polski jeździec w okresie powojennym, 6-krotny mistrz Polski: w skokach (1959), ujeżdżeniu (1960, 1962, 1964), WKKW (1962, 1964), 4-krotny I wicemistrz: w ujeżdżeniu (1961, 1966, 1967), WKKW (1961) oraz 2-krotny II wicemistrz Polski: w skokach (1958) i ujeżdżeniu (1965).
Największy sukces na arenie międzynarodowej odniósł na mistrzostwach Europy WKKW w Moskwie (1965), gdzie na swoim podstawowym koniu Volcie (siwy wałach ur. 1953) zdobył (jako jedyny do tej pory Polak) tytuł mistrzowski (po ujeżdżeniu czternasty, po próbie terenowej drugi, skoki na czysto). O jego wszechstronności świadczy fakt, że obok ujeżdżenia, skoków i WKKW, wielki sukces odniósł także w słynnej Wielkiej Pardubickiej (1956), gdzie na 7-letnim Baraczu zajął 2 m. Uprawiał też pięciobój nowoczesny. Kiedy przy silnych obciążeniach treningowych Volt zaczął ślepnąć, startował na koniach: Ekspresja, Mitrydat, Don Hubertus, Dysproz, Solanka, Krokosz, Demagog, Lajkonik, Ukami i Isandra.
Po zakończeniu kariery sportowej trener na Kubie (1967-1975), a po wycofaniu się z jeździectwa pracował na wyspie jako technolog drewna. Uprawiał też płetwonurkowanie. Podczas jednego z treningów zginął tragicznie w falach Atlantyku (15 km od Hawany) – 5 czerwca 1980 r. Pochowany jest w Mielcu.
*1960 Rzym: jeździectwo, WKKW ind. – 8. miejsce na 73 start. – 85.40 p.k. (zw. L. R. Morgan Australia na Salad Days); WKKW druż. – na skutek zdekompletowania zespół polski nie został sklasyfikowany. Partnerami w drużynie byli: A. Orłoś, M. Roszczynialski i A. Kobyliński; Babirecki startował na koniu Volt.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 150; Pawlak, Olimpijczycy, s. 24 (tu błędnie pięciokrotny mistrz Polski 1958-1967); Gebert, Poczet olimpijczyków, s. 97 (tu te same błędy); Iskier przewodnik, s. 141 (tu błędny rok urodzenia 1932); MES, t. 1, s. 56; Habinowska, Ludzie i konie, s. 315, 316, 399; Jeźdźcy olimpijscy, s. 51, 52, 54, 57; Kronika Sportu, s. 900; Księga sportu, s. 479, 480; Porada, Igrzyska, s. 850; Baza danych Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa w Warszawie.
