ppłk Wojska Polskiego w st. sp., wybitny oficer kawalerii, ziemianin, „przypadkowy” bobsleista z St. Moritz (1928).
Urodzony 23 listopada 1892 w m. Sokołów, gmina Rataje, pow. gostynińskiego, syn Jana i Izabeli Ciechanowskiej ukończył 7 klasową Szkołę Realną w Krakowie, zaś świadectwo dojrzałości otrzymał w gimnazjum typu filologicznego w Warszawie. Ukończył kurs ekonomii politycznej w Oxfordzie i Szkołę Kawaleryjską w Twerze: przez 3 lata studiował na UJ (rolnictwo). Poliglota (władał biegle w mowie i piśmie: rosyjskim, francuskim, angielskim i niemieckim). Jeden z najzdolniejszych oficerów kawalerii. Położył wybitne zasługi przy organizacji 1 pułku ułanów. Podczas walk z bolszewikami odznaczał się nadzwyczajnym męstwem i umiejętnym przeprowadzeniem akcji bojowych (opinia gen. broni Dowbor – Muśnickiego). Kawaler Krzyża Virtuti Militari (wniosek zaakceptował osobiście Józef Piłsudski), Krzyża Oficerskiego OOP i Krzyża Walecznych. Pełnił wiele odpowiedzialnych stanowisk dowódczych podczas wojny (m. in. d-ca Oddziału Lotnego gen. Rozwadowskiego) i w czasie pokoju (attache wojskowy Polskiego Poselstwa w Londynie, Oddział II S. G.). W trakcie przenosin do rezerwy wysłany został (wraz z innymi oficerami II Oddziału) na zimowe Igrzyska w St. Moritz. Można przypuszczać, że w składzie polskiej załogi bobslejowej znalazł się przypadkowo.
Jerzy Bardziński zmarł w Warszawie 26 października 1933 r.
*1928 St. Moritz: piątki bobslejowe (potem były już tylko czwórki) – załoga zajęła 16 m. na 23 start. z czasem 3.31,6 (zw. USA II – 3.20,5). Po pierwszym ślizgu Polacy z czasem 1.44,8 zajmowali 12 m. Partnerami B. w osadzie byli: A. Bura, J. Łucki, J. Plater (Broel-Plater) i J. Potulicki.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 153 (tu brak daty urodzin, śmierci Bardzińskiego i imienia Jerzego Potulickiego); Pawlak, Olimpijczycy, s. 27 (tu podobne braki oraz nieprawdziwa adnotacja: uczestnik kampanii wrześniowej); CAW: AP 1769/89/222.
