BIERKOWSKI JACEK MAREK
|
inżynier energetyk, mistrz Polski w szabli, medalista mistrzostw świata (indywidualnie i drużynowo), olimpijczyk z Montrealu (1976) i Moskwy (1980).
Urodzony 17 kwietnia 1948 w Rudzie Śląskiej, syn Józefa i Ireny, absolwent Politechniki Śląskiej w Gliwicach (1972), gdzie otrzymał tytuł magistra inżyniera energetyka oraz Akademii Ekonomicznej w Katowicach (1974). Szermierz (180 cm, 70 kg) Piasta Gliwice (1958-1984). Karierę sportową zaczął od floretu (takie były zwyczaje) u Piotra Klempy, a następnie walcząc w szabli pozostawał pod opieką Zbigniewa Czajkowskiego i Bohdana Kubickiego. Był zawodnikiem niekonwencjonalnym, zaskakując rywali nietypowym zachowaniem na planszy. Typ wojownika. Stosunkowo mało techniki, dużo siły i dynamiki i sporo chaosu – odnotowywali fachowcy w jego sposobie prowadzenia walki. Ale skuteczność decydowała o jego wielu sukcesach w ciągu 23 lat, które spędził na planszach całego świata. Dwukrotny mistrz (1976, 1977) i wicemistrz (1975, 1983) Polski w szabli, był 3-krotnym medalistą MŚ. Tytuł wicemistrzowski zdobył w turnieju indywidualnym w Budapeszcie (1975), a brązowe medale wywalczył w turniejach drużynowych: w Melbourne (1979) i Clermont Ferrand (1981). Poza tym aż 8-krotnie walczył w finałach MŚ: 1974 Grenoble – 6 m. (druż.), 1975 Budapeszt – 5 m. (druż.), 1977 Buenos Aires – 5 m. (druż.), 1978 Hamburg – 5 m. (druż.), 1981 Clermont Ferrand – 7 m. (ind.), 1982 Rzym – 4 m. (druż.), 1983 Wiedeń – 5 m. (druż.) i 8 m. (ind.). Był także medalistą ME zdobywając w konkurencji ind. srebrny medal w Foggi (1981). Działacz i sędzia międzynarodowy klasy „A” od 1986 (m. in. sędzia turnieju olimpijskiego w Seulu 1988 i w Atlancie 1996), członek zarządu PZS (od 1980), wiceprezes związku (od 1988). Członek zarządu PKOl (od 1986), przewodniczący Komisji Marketingowej PKOl (od 2000), członek Międzynarodowej Federacji Szermierczej FIE (od 2000), od 1988 działacz Towarzystwa Olimpijczyków Polskich. Odznaczony m. in. złotym, srebrnym i brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe, złotym i srebrnym medalem Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej oraz Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi. Żonaty (aktorka), ma troje dzieci. Mieszka w Warszawie.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 157-158; Pawlak, Olimpijczycy, s. 33; Klimontowicz, Ruch olimpijski, s. 50; MES, t. 1, s. 80; Marzec, Historia medalami pisana, s. 72, 82; Borzęcki, Białą bronią, s. 6, 8, 21 i dalsze; Łuczak, Szermierka w Polsce, s. 67, 68, 100 i dalsze; Ankieta wypełniona przez Jacka Marka Bierkowskiego.
*1976 Montreal: szabla ind. – 2 m. w grupie elim. (5 zaw.) z 3 zw., 3 m. w drugiej elim. grupowej (6 zaw.) z 3 zw. , 3 m. w trzeciej elim. grupowej (6 zaw.) z 3 zw.; w walkach pucharowych przegrał z Kubańczykiem F. de Latorre 7:10, w rep. pokonał B. Westbrooka (USA) 10:8 i ponownie przegrał z Kubańczykiem F. de Latorre 9:10, odp. z turnieju zajmując m. 9-12 (zw. W. Krowopuskow ZSRR); szabla druż. – w grupie elim. (4 druż.) po zwycięstwach nad Argentyną 10:6 (Bierkowski 1 zw.) i Iranem 9:7 (3 zw.) oraz porażce z Węgrami 6:8 (2 zw.) Polacy zajęli 2 m. w grupie, w ćwierćfin. przegrali z Rumunią 4:9 (1 zw.); w meczu o 5-8 m. pokonali USA 9:3 (3 zw.); w meczu o 5-6 m. ulegli Kubie 6:9 (1 zw.), zajmując w turnieju 6 m. (zw. ZSRR). Partnerami w drużynie byli: J. Jabłonowski, S. Królikowski i J. Nowara.
*1980 Moskwa: szabla ind. – 1m. w grupie elim. (5 zaw.) z 4 zw., 1 m. w drugiej elim. grupowej (6 zaw.) z 5 zw., w walkach pucharowych przegrał kolejno z Polakiem A. Kostrzewą i Włochem M. Ferdinando i odp. z konk. zajmując 13-16 m. (zw. W. Krowopuskow ZSRR); szabla druż. – w grupie elim. (3 druż.) po zwycięstwach nad NRD 9:7 (0 zw.) i Bułgarią 9:7 (2 zw.) Polacy zajęli 1 m. w grupie; w ćwierćfin. pokonali Rumunię 9:7 (3 zw.), w półfin. przegrali z Włochami 5:10 (1 zw.); w meczu o m. 3-4 ulegli Węgrom 6:9 (2 zw.), zajęli 4 m. w turnieju (zw. ZSRR). Partnerami w drużynie byli: L. Jabłonowski, A. Kostrzewa, T. Piguła i M. Sypniewski.
