nauczyciel akademicki, trener, judoka AZS-AWF Wrocław, medalista mistrzostw świata, mistrz Europy (1987), olimpijczyk z Seulu (1988) i Barcelony (1992).
Urodzony 25 marca 1962 w Opolu, syn Jana (mechanik kierowca) i Ireny Młodożeniec, absolwent miejscowego I Liceum Ogólnokształcącego (1981) i wrocławskiej AWF, gdzie otrzymał tytuł magistra wf (1989) ze specjalizacją trenerską oraz obronił pracę doktorską (2001). Nauczyciel akademicki. Judoka (171 cm, 71 kg) Gwardii Opole (od 1974) i AZS-AWF Wrocław (do 1994), korzystał najwięcej z trenerskich doświadczeń Antoniego Wojno (klub) i Ryszarda Zieniawy (kadra). 9-krotny mistrz Polski w kat. do 71 kg (1982-1985, 1987, 1991), brązowy medalista MŚ (1985), mistrz Europy (1987) i 2-krotny brązowy medalista ME (1986, 1990). Jeden z najwybitniejszych techników w polskim judo. Znał chwyty i rzuty przez innych naszych zawodników nie wykonywane. Bardzo nierówny. W jednym turnieju potrafił stoczyć fantastyczny pojedynek, a po chwili bardzo słaby.
Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m. in. srebrnym medalem Europejskiej Unii Judo. Trener kadry narodowej (olimpijskiej) kobiet (1994-1998 i 1999-2000) oraz trener kadry narodowej juniorów (1993-1994) i trener kadry narodowej mężczyzn (od 2001). Żonaty (Elwira Sebastian), ma syna (Łukasz) i córkę (Blanka). Działacz PZJudo.
*1988 Seul: judo, w. lekka 71 kg – w pierwszej kolejce pokonał S. Chin Chonga (Hongkong), w drugiej przegrał z L. Qumurą (Brazylia), odp. z konk.
*1992 Barcelona: judo, w. lekka 71 kg – w pierwszej kolejce zwyciężył I. Sayu (Kuba), w drugiej pokonał Y. Paka (Portoryko), w trzeciej uległ T. Koga (Japonia), w rep. wygrał z C. Shi (Chiny) i przegrał z B. Carabettą (Francja), zajmując m. 7-8 (zw. T. Koga Japonia).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 159; Pawlak, Olimpijczycy, s. 34; Kronika Sportu, s. 902; Schwarzer, Dolnośląscy olimpijczycy, s. 45, 49; AAWF Wrocław, sygn. 6643 / S/; Archiwum PZJudo; wywiad środowiskowy.
