inżynier architekt, szpadzista Krakowskiego Klubu Szermierczego, olimpijczyk z Rzymu (1960) i Tokio (1964).
Urodzony 12 września 1936 w Krakowie, absolwent miejscowej Politechniki, gdzie otrzymał tytuł magistra inż. architekta. Zawodnik (185 cm, 76 kg) Krakowskiego Klubu Szermierczego (wychowanek trenera Stanisława Sołtana) specjalizujący się w szpadzie. Dwukrotny mistrz Polski w tej broni (1958, 1959) oraz brązowy medalista MP: indywidualnie (1957) i w konkurencji drużynowej (1957, 1964, 1965).
Nigdy nie stanął na podium w mistrzostwach świata, choć był niego blisko: 4 m. zajął podczas mistrzostw świata juniorów w Warszawie (1957) i mistrzostw świata seniorów w Budapeszcie (1959). W składzie drużyny polskich studentów zdobył srebrny medal Uniwersjady w Turynie (1959). Zasłużony Mistrz Sportu. Serdeczny i lubiany przez kolegów i kibiców zawodnik. Pracownik naukowy PK, laureat krajowych i zagranicznych konkursów architektonicznych. Działacz i sędzia.
*1960 Rzym: szermierka, szpada ind. – w pierwszej grupie elim. (7 zaw.) zajął 3 m. z 4 zw. oraz po zwycięskim pojedynku barażowym z J. Margolisem (USA) 5:3, w drugiej grupie elim. (6 zaw.) zajął 3 m. z 3 zw., w grupie ćwierćfin. (6 zaw.) zajął 5 m. z 1 zw., odp. z konk.; szpada druż. – w grupie elim. (3 druż.) po zwycięstwie nad Hiszpanią 9:7 (Glos 2 zw.) i remisie z Belgią 8:8 – w trafieniach 61:61 (2 zw.) Polacy zajęli 1-2 m. , w pojedynku o wejście do ćwierćfin. przegrali z Luksemburgiem 8:8 – w trafieniach 61:61 (3 zw.), odp. z turnieju. O porażce polskiego zespołu zdecydowało dodatkowe spotkanie pomiędzy Glosem i Luksemburczykiem E. Gutenkaufem, przegrane przez Polaka 2:5. Partnerami w drużynie byli: B. Gonsior, A. Kryński, J. Kurczab i J. Strzałka.
*1964 Tokio: szermierka, szpada ind. – w pierwszej grupie elim. (8 zaw.) zajął 5 m. z 4 zw., w drugiej grupie elim. (6 zaw.) zajął 5 m. z 2 zw., odp. z turnieju.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 197; Pawlak, Olimpijczycy, s. 80; Kronika sportu, s. 1002; Borzęcki, Białą bronią, s. 6, 9, 44, 183, 240, 244; Łuczak, Szermierka w Polsce, s. 99, 215, 242, 253, 297, 318, 322.
