JANKIEWICZ JAN
ps. „Jankiel”, przedsiębiorca, wielki talent torowy, ale największe sukcesy odniósł w kolarstwie szosowym, wicemistrz świata w wyścigu indywidualnym i w drużynie (1979), wielokrotny mistrz Polski na torze i szosie, olimpijczyk z Montrealu (1976).
Urodzony 17 września 1955 w Przedborowej na Dolnym Śląsku, syn Jana i Augustyny, absolwent Technikum Górniczego. Kolarz (179 cm, 68 kg) torowy i szosowy, reprezentant Piasta Nowa Ruda (1974-1977) i RLKS Wrocław (1978-1983) nad którego karierę sportową (1970-1983) czuwali trenerzy: Manfred Matuszewski, Stefan Borucz, Jerzy Bek (tor), Zbigniew Rusin i Andrzej Trochanowski (szosa). Obok Janusza Kierzkowskiego i Grzegorza Krejnera – największy talent w historii naszego kolarstwa torowego. Kiedy zaczął wspinać się na szczyty (średniodystansowiec) i doganiać czołówkę światową, nie było w Polsce trenera, który potrafiłby wycyzelować formę naszego torowca i przygotować go „do skoku” na medale mistrzostw świata. Podobnie jak większość jego torowych przyjaciół (Sujka, Lang, Szczepkowski, Kaczorowski, Kręczyński) po MŚ w San Cristobal (1977) zrezygnował z toru i w pogoni „za chlebem” zaczął ścigać się na szosie. I tu (choć może znów nie do końca), potrafił wykorzystać przynajmniej część swoich wielkich możliwości: został wicemistrzem świata (ind. i druż.) w Valkenburgu (1979), „otarł” się o medal olimpijski w Moskwie (1980).
Osiągnięcia szosowe: 2-krotny mistrz Polski: na czas (1975), dwójki (1979), 3-krotny wicemistrz: na czas (1980), dwójki (1974, 1977), 2-krotny uczestnik Wyścigu Pokoju: 1979 /4/, 1981 /6/ i 2-krotny Tour de Pologne: 1978 /3/ i 1980 /3/. Także 2-krotny srebrny medalista MŚ w Valkenburgu (1979) – w wyścigu ind. (przegrał z Włochem Giani Giacomini) i druż. (wraz z S. Ciekańskim, C. Langiem i W. Pluteckim). Zwycięzca wyścigu Po Ziemi Łódzkiej (1978) oraz poza krajem: Ruban Graniter Breton (1979) i Tour du Loir et Cher (1981). Najlepszy szosowiec Polski wg klasyfikacji PZKol i Challenge „PS” (1979). Osiągnięcia torowe: 7-krotny mistrz Polski: 4 km ind. (1975-1981), 2-krotny wicemistrz: 4 km ind., wyścig długodyst. 50 km (1978) i 2-krotny brązowy medalista MP: 1 km (1977) i 4 km ind. (1983). 6-krotny finalista MŚ. Podczas tych występów w wyścigu ind. na 4 km zajął dwukrotnie 4 m. (1975 Liege i 1981 Brno) i dwukrotnie 6 m. (1978 Monachium i 1979 Amsterdam) oraz na 4 km druż.: 1975 /5/, 1981 /4/. Triumfator zawodów o Wielką Nagrodę Europy: 4 km ind. (1977). Na liście rankingowej najlepszych torowców w historii polskiego kolarstwa (1921-1986) zajmuje jeszcze 2 m. (wyprzedzał go tylko Janusz Kierzkowski ale teraz wyprzedza go już także Grzegorz Krejner). Najlepszy sportowiec Polski (1979) w plebiscycie czytelników „PS”. Zasłużony Mistrz Sportu odznaczony m. in. złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe. Żonaty (Marzena) ma dwie córki (Patrycję i Natalię), mieszka we Wrocławiu, gdzie jest przedsiębiorcą.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 212; Pawlak, Olimpijczycy, s. 99 (mało precyzyjne dane dot. kariery sportowej); MES, t. 1, s. 230; Porada, Igrzyska, s. 900, 977; Tuszyński, Wyścig Pokoju 1948-2001, s. 161; Tuszyński, Złota księga, s. 228; Tuszyński, Od Dynasów, s. 479; Tuszyński, 100 lat WTC, s. 394; Wasyliszyn, Jubileuszowe asy, s. 65; Marcinek, Sportowe asy, s. 150; Latuszkiewicz, Zielone bractwo, s. 23; Bogusz, 100 lat kolarstwa łódzkiego, s. 80.
*1976 Montreal: 4000 m ind. (na dochodzenie) – w elim. uzyskał siódmy wynik na 28 start. z czasem 4.51.48; w drugiej elim. przegrał z Czechosłowakiem M. Klasą w czasie 4.54.94 (Klasa – 4.49.84), odp. z konk. zajmując 10 m. (zw. G. Braun RFN – 4.47.61); 4000 m druż. (na dochodzenie) – w elim. Polacy uzyskali piąty wynik na 17 start. zesp. z czasem 4.27.21; w ćwierćfin. przegrali z W. Brytanią w czasie 4.27.13 (W. Brytania – 4:23.78), odp. z konk. zajmując m. 5-8 (zw. RFN – 4.21.06). Partnerami w drużynie byli: C. Lang, K. Sujka i Z. Szczepkowski.
*1980 Moskwa: szosa ind. (189 km) – nie ukończył konk.; szosa druż. (100 km) – 4 m. na 23 start. zesp. z czasem 2:04.13,8 (zw. ZSRR – 2:01.21,7). Partnerami w drużynie byli: C. Ciekański, C. Lang i W. Plutecki.
| « powrót do listy |
