trener, przedsiębiorca, torowiec, średniodystansowiec z Łodzi, mistrz Polski, uczestnik mistrzostw świata, olimpijczyk z Monachium (1972).
Urodzony 28 września 1949 w Łodzi, syn Henryka i Marii Nartalskiej, absolwent miejscowego XV Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Kasprowicza (1968) i łódzkiej filii warszawskiej AWF, gdzie otrzymał tytuł magistra sportu (1981) i uprawnienia trenera II kl. Kolarz torowy (186 cm, 78 kg) specjalizujący się na średnich dystansach, zawodnik Gwardii Łódź (1964-1977), wychowanek trenerów: Mieczysława Ulika i Ryszarda Szałapskiego. Jeden z czołowych przedstawicieli łódzkiej szkoły torowej lat siedemdziesiątych (20 na liście najlepszych torowców sporządzonej z okazji 100-lecia kolarstwa polskiego).
4-krotny mistrz Polski w wyścigu dystansowym (1971-1973, 1977), 3-krotny w jeździe parami z kolegą klubowym Sławomirem Rubinem (1969, 1970, 1972), zdobył też 4-krotnie srebrne medale MP: w wyścigu dystansowym 50 km (1975) i w jeździe parami, także z Rubinem (1971, 1973, 1974). Sławę i prestiż przyniosły mu występy w drużynie narodowej w konkurencji 4000 m na dochodzenie, gdzie Polacy „ocierali się” o medale MŚ: 1969 Brno – 8, 1970 Leicester – 5, 1971 Varese – 5-8, 1973 San Sebastian – 4, i IO (Monachium). Sporadycznie startował również na szosie zdobywając srebrny medal MP w wyścigu dwójek z A. Świderkiem (1976) i brązowy w jeździe indywidualnej na czas (1970), kiedy przegrał tylko z J. Magierą i M. Nowickim. Wygrał także wyścig „Po Ziemi Łódzkiej”. Krótko, po zakończeniu kariery zawodniczej, był trenerem w macierzystym klubie i w PZKol. Mistrz Sportu odznaczony m. in. brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe. Właściciel firmy Handlowo – Usługowej PABEN, dystrybutora produktów MAPEI.
*1972 Monachium: 4000 m druż. (na dochodzenie) – w elim. Polacy uzyskali piąty wynik na 22 start. z czasem 4.29.00, w ćwierćfin. pokonali ZSRR w czasie 4.25.72 (ZSRR 4.26.75), w półfin. przegrali z NRD w czasie 4.26.39 (NRD 4.23.14), a w pojedynku o m. 3-4 ulegli w. Brytanii w czasie 4.26.06 (W. Brytania 4.23.78), zajmując 4 m. (zw. RFN 4.22.14). Partnerami w drużynie byli: J. Głowacki (w elim.), J. Kierzkowski, B. Kręczyński i M. Nowicki.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 219; Pawlak, Olimpijczycy, s. 108 (tu błędnie: absolwent Politechniki Łódzkiej); Porada, Igrzyska, s. 885; Bogusz, Łódzcy olimpijczycy, s. 60 (tu błędnie rocznik 1948); Tuszyński, Złota księga, s. 133; Tuszyński, 100 lat WTC, s. 332; Bogusz, 100 lat kolarstwa łódzkiego, s. 67, 74-75, 78, 80.
