Paweł Kurczewski (1950-2009)




trener, zapaśnik stylu wolnego z Łodzi, olimpijczyk z Monachium (1972) i Montrealu (1976), siedmiokrotny mistrz Polski, medalista MŚ i ME.

Urodzony 17 sierpnia 1950 w Łodzi, syn Bronisława i Józefy Bąkowskiej, absolwent miejscowego VIII Liceum Ogólnokształcącego dla Pracujących im. A. Asnyka (1970) i Studium Trenerskiego przy katowickiej AWF (1975). Zapaśnik (180 cm, 92 kg) stylu wolnego (w. półciężka i ciężka), zawodnik Grunwaldu Poznań (1969-1971), Budowlanych Łódź (1965-1968 i 1972-1979 – trener Jan Kauc), klubu RFN – KSV Athletic Einigkeit w Köllerbach oraz Włókniarza Łódź (1985), trenerzy: Józef Wojtasik i Eugeniusz Najmark.

7-krotny mistrz Polski (styl wolny, w. półciężkiej (1971-1973, 1975-1977, 1982), srebrny medalista MŚ 1971 Sofia (w. do 90 kg), finalista MŚ: 1974 Stambuł (4 m.), 1979 San Diego (5 m.) – też w w. do 90 kg. 3-krotny medalista ME: srebrny 1974, 1975 i brązowy 1972 w tej samej kat. wagowej.

Uchodził za jednego z najlepiej wyszkolonych technicznie zawodników stylu wolnego. Właściciel łódzkiej restauracji Spartacus (1982-1995), od 1997 trener zapasów w łódzkich Budowlanych. Szef Rady Trenerów Polskiego Związku Zapaśniczego.

Zasłużony Mistrz Sportu (1975) odznaczony m. in. srebrnym i brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i Złotym Krzyżem Zasługi (2002).

Zmarł 14 grudnia 2009 roku w Łodzi.

*1972 Monachium: zapasy, styl wolny, w. półciężka 90 kg – w pierwszej kolejce przegrał 1:3 z B. Petersonem (USA), w drugiej wygrał 3:1 z G. Saundersem (Kanada), w trzeciej pokonał 3,5:0,5 R. Garcię (Meksyk), w czwartej uległ w 1.52 min. G. Strachowowi (ZSRR) i odp. z turnieju zajmując 9-10 m. (zw. B. Peterson USA).

*1976 Montreal: zapasy, styl wolny, w. ciężka 90 kg– w pierwszej kolejce pokonał 3:1 G. Molnara (Węgry), w drugiej wygrał w 1.50 min. z Salah-Ud-Dinem (Pakistan), w trzeciej przegrał w 5.11 min. z H. Stottmeisterem (NRD), w czwartej zwyciężył w 0.57 min. K. Manniego (Finlandia), w piątej uległ 0,5:3,5 B. Petersonowi (USA), odp. z turnieju zajmując w nim 6 m. (zw. L. Tediaszwili ZSRR).

Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 251; Pawlak, Olimpijczycy, s. 144-145; Staniszewski, Dzieje, s. 154, 160; 50 lat PZZ (broszura okolicznościowa), s. 15; Kronika sportu, s. 1019; Bogusz, Łódzcy olimpijczycy, s. 98-99; MES, t. 1, s. 317; Księga sportu polskiego, s. 540; Godlewski, Olimpijskie turnieje, s. 89, 94, 142, 219, 237;  Lipski, MEZ (w przygotowaniu do druku); Wywiad środowiskowy.