LEŚNIEWSKI MAREK
ps. „Leśny”, były selekcjoner kardy szosowej Polski młodzieżowców i juniorów oraz były dyrektor sportowy zawodowej grupy Hoop CCC Polsat. Trener, kolarz klubów amatorskich i grup zawodowych, srebrny medalista mistrzostw świata (1989) i Igrzysk Olimpijskich (1988) w drużynie szosowej.
Urodzony 24 kwietnia 1963 w Bydgoszczy, syn Henryka i Janiny, absolwent miejscowego Technikum Mechanicznego. Kolarz (185 cm, 76 kg) Rometu Bydgoszcz (1982-1984 i 1987-1988), Legii Warszawa (1985-1986), MDK nr 2 Bydgoszcz (1990-1993), Zibi Casio Częstochowa (1993), Rotan Abpol Belgia (1995), Joko Szurkowski (1997) i francuskiego CM Aubervilliers (1998-2001), gdzie był ścigającym się trenerem (i dyrektorem klubu). Jeden z najwybitniejszych polskich kolarzy lat osiemdziesiątych, dzięki fachowej opiece ojca systematycznie, bez pośpiechu rozwijał swój talent poprzez starty w zawodach młodzieżowych i spartakiadach. Dostrzeżony przez trenerów kadry narodowej (Marian Więckowski, Józef Jankowski) szybko awansował do drużyny szosowej, która przygotowywana była do występu na mistrzostwach świata w Szwajcarii (1963). Od tamtej pory ten inteligentny, pogodny, pracowity i przyjazny ludziom zawodnik przez wiele lat należał do ścisłej czołówki naszych reprezentantów (żartowano, że jest jak wino, im starszy tym lepszy).
6-krotny mistrz Polski: szosa ind. (1991, 1993), szosa druż. (1985, 1986), ind. na czas (1991), dwójki (1991 z P. Koczwarą); 3-krotny wicemistrz: szosa ind. (1996-open), dwójki (1983, 1986, 1988) i 6-krotny brązowy medalista MP: ind. na czas (1982, 1983, 1987, 1992, 1993), dwójki (1992). Nie odniósł sukcesu w dwóch startach w Wyścigu Pokoju (1985-30, 1989-55), ale udanie występował na trasach Tour de Pologne, który wygrał (1985) w innych latach zajmując miejsca: 1987 – 2, 1993 -2, 1995 – 4 i 1997-16. Po zwycięstwie (1985) powiedział o nim trener Andrzej Trochanowski: „Miałem w swoich rękach znakomitych kolarzy, ale mogę stwierdzić z całą pewnością, że Leśniewski jest perłą w naszyjniku. Jest kolarzem łączącym dwie główne zalety – szybkość finiszową i szybkość w jeździe samotnej” .
Największe sukcesy odniósł startując w drużynie szosowej na MŚ i IO. Po zdobyciu srebrnego medalu olimpijskiego w Seulu 1988 (Polacy, gdyby bardziej wierzyli w swoje siły, mieli pewny złoty medal; przegrali z zespołem NRD tylko o 7 sekund), także podczas MŚ 1989 (Chambery), w tym samym składzie (Halupczok, Jaskuła, Sypytkowski) wywalczyli również medal srebrny. Wyniki wszystkich startów w szosowych MŚ: szosa ind. – 1985 /40/, 1987 /74/,1991 /57/, 1993 /6/ i szosa druż.: 1983 /4/, 1986 /9/, 1987 /7/, 1989 /2/, 1990 /10/, 1991 /4/. Najlepszy kolarz szosowy w klasyfikacji PZKol i Challenge „PS” 1988, odznaczony m. in. dwukrotnie srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.
Pracował (trener młodzieżowców i juniorów) w PZKol. (od 2003 do końca 2005). Był także dyrektorem sportowym wraz z Andrzejem Sypytkowskim w grupie Hoop CCC Polsat.
*1988 Seul: szosa druż. (100 km) – 2. na 27 start. z czasem 1:57.54,2 (zw. NRD – 1:57.47,7) zdobywając srebrny medal. Partnerami w drużynie byli: J. Halupczok, Z. Jaskuła, A. Sypytkowski.
*1992 Barcelona: szosa druż. (100 km) – 6. na 31 start. zesp. z czasem 2:06.34,0 (zw. Niemcy – 2:01.39). Partnerami w drużynie byli: D. Baranowski, G. Piwowarski i A. Sypytkowski.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 257; Pawlak, Olimpijczycy, s. 151; Tuszyński, Wyścig Pokoju 1948-2001, s. 163; Tuszyński, 50 razy Tour de Pologne, s. 366-373; Tuszyński, Złota księga, s. 202 i dalsze; Wasyliszyn, Jubileuszowe asy, s. 68: Duński, Od Paryża, s. 495-496 (tu błędne wyniki imprez krajowych).
