płk sł. st. WP, inżynier, koszykarz poznańskiego Lecha i warszawskiej Legii, trzykrotny mistrz Polski, srebrny medalista mistrzostw Europy z Wrocławia (1963), olimpijczyk z Tokio (1964).
Urodzony 28 marca 1938 w Zbąszyniu, syn Feliksa i Anny Szaferskiej, absolwent Politechniki Poznańskiej, gdzie otrzymał tytuł magistra inżyniera mechanika, koszykarz (193 cm, 84 kg) Obry Zbąszyń, Lecha Poznań i Legii Warszawa (kariera sportowa 1954-1971), podopieczny trenerów: Egona Kleina, Witolda Kuczyńskiego (Obra, szkoła), Janusza Patrzykonta (1956-1963), Władysława Maleszewskiego i Stefana Majera 1963-1971 (trener kadry Witold Zagórski). Wybitny zawodnik w obronie (często otrzymywał specjalne zadania krycia szczególnie niebezpiecznych rywali). Skuteczny też w szybkim ataku, z dobrym rzutem z pół dystansu (specjalność z rogu boiska) i skutecznym wejściem pod kosz. Trzykrotny mistrz Polski: z poznańskim Lechem (1958) i warszawską Legią (1966, 1969) oraz dwukrotny medalista ME: srebrny, z Wrocławia (1963) i brązowy z Moskwy (1965) rozegrał w drużynie narodowej (1961-1966) – 121 spotkań i zdobył 628 pkt.
W trzydziestą rocznicę wrocławskiego triumfu stwierdził na łamach „PS”: „To był po prostu wielki sukces. Teraz poziom jest, oczywiście, wyższy, lecz relatywnie zajmowaliśmy wówczas dużo lepszą pozycję niż nasi dzisiejsi następcy. Byliśmy – jako ekipa – sobie bliscy, więcej nas łączyło od obecnych kadrowiczów. Traktuję ten medal jako wielką satysfakcję życiową. Ba, spełnienie pewnej misji”. Wieloletni pracownik Szefostwa Przewozów Wojskowych (ponad 30 lat służby), Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP oraz srebrnym i brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.
*1964 Tokio: członek drużyny koszykówki, która po zwycięstwach nad Węgrami 56:53, Japonią 81:57, Włochami 61:58 i Kanadą 74:69 oraz porażkach z Meksykiem 70:71, Puerto Rico 60:66 i ZSRR 63:74 zajęła 3 m. w grupie elim. W walce o 5-8 m. Polacy pokonali Urugwaj 82:69, a w pojedynku o 5-6 m. przegrali z Włochami 59:79, zajmując 6 m. w turnieju (w którym Olejniczak zdobył 35 pkt.). Skład drużyny zob. – Blauth Tadeusz.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 287; Pawlak, Olimpijczycy, s. 188; MES, t. 2, s. 214; Porada, Igrzyska, s. 863; Jedlewski Ł., 30 lat minęło, „PS” 1993, nr 248; USC Zbąszyń, AU 16/1938; Wywiad środowiskowy.
