PIASECKI PIOTR
nauczyciel wf, trener jeździectwa I kl., najwaleczniejszy wukakawista, wielokrotny mistrz Polski, olimpijczyk z Barcelony (1992) i Atlanty (1996).
Urodzony 4 września 1952 w Szczecinie w lekarskiej rodzinie Jerzego i Elżbiety Grabowskiej, absolwent IV Liceum Ogólnokształcącego w Poznaniu (1971) i tamtejszej AWF (1977), gdzie otrzymał tytuł magistra wf, zawodnik (177 cm, 72 kg) o bardzo długiej i bogatej karierze sportowej (1967 – ), którą rozpoczął w warszawskiej Legii (1967-1968) i kontynuował w poznańskim Cwale (1969-1978), LZS Moszna (1979), ponownie w Legii (Stara Miłosna) od 1980, Pogoni Konstancin (od 1997) i Paszkowie. Ma opinię twardego, nieustępliwego i najwaleczniejszego wukakawisty w kraju. Zainteresowanie końmi odziedziczył po dziadku (hodowca, wykładowca, dyrektor stadnin) debiutując w stołecznym klubie wojskowym, gdzie najpierw Wiktor Olędzki, a później Marian Babirecki wprowadzili go w tajniki trudnej sztuki jeździeckiej. Był pojętnym uczniem i już w wieku juniorskim odniósł wiele znaczących sukcesów w kraju i za granicą. Po przeniesieniu się do Poznania (trener Jan Mossakowski) nie tylko doskonalił umiejętności jeździeckie, ale też zdał maturę i ukończył studia wyższe, po czym bez reszty poświęcił się WKKW (specjalność – próba terenowa), pełniąc w latach 1971 (pierwszy raz w kadrze narodowej) – 1996 „stały dyżur olimpijski”. Mimo ciężkich przygotowań nie pojechał jednak do Monachium (1972) i Moskwy (1980), poleciał, ale nie wystartował (choroba konia Igrek) w Seulu (1988) i dopiero zrealizował swe marzenia o olimpijskim starcie w Barcelonie (1992) i Atlancie (1996). 6-krotny mistrz Polski w konkursie WKKW (1976, 1979, 1986-1988, 1994) i 3-krotny II wicemistrz kraju (1980, 1981, 1993) startował najczęściej na koniach: Igrek (w Barcelonie miał on już 17 lat), Banderola, Lady Nałęczowianka, Idrys, Kwakier, Iwan i Jędrusia. Miał też największą wśród polskich wukakawistów liczbę startów międzynarodowych (np. 9-krotnie w ME). M.in. zdobył brązowy medal w drużynowym konkursie WKKW na ME w Horsens (1981) i 3 m. w Międzynarodowych Zawodach Konnych (CCI) w Belgii (1976). Pod koniec kariery sportowej startował w skokach. Trener (Stara Miłosna, kadra narodowa WKKW juniorów). Żonaty (Barbara, instruktor jeździectwa, specjalistka w dziedzinie hipoterapii), ma czworo dzieci (Tomasz, Wojciech, Jan, Katarzyna). Mieszka w Warszawie.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 298; Pawlak, Olimpijczycy, s. 201; Wybitni trenerzy i sportowcy poznańskich uczelni wf, nr 155 /1979; Habinowska, Ludzie i konie, s. 352-353; Jeźdźcy olimpijscy, s. 89-90; Kronika Sportu, s. 900; Baza danych Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa w Warszawie; Wywiad środowiskowy.
*1992 Barcelona: WKKW ind. – 35 m. na 81 start. z wynikiem 158.60 p.k. (zw. M. Ryan Australia na Kibah Tic Toc – 70.00 p.k.); WKKW druż. – 9 m. na 18 start. z wynikiem 515.20 p.k. (zw. Australia – 288.60 p.k.). Partnerami Piaseckiego, który dosiadał konia Igrek byli: A. Bachur, B. Jarecki i J. Krukowski.
*1996 Atlanta: WKKW ind. – nie ukończył konkurencji (startował tylko indywidualnie na klaczy Lady Nałęczowianka). Po raz pierwszy na IO rozgrywano konkurs indywidualny i drużynowy – oddzielnie.
| « powrót do listy |
