Elżbieta Porzec-Nowak (1945-2019)

1

Medale igrzysk olimpijskich

1

aspirantka sztabowa policji, siatkarka krakowskiej Wisły, brązowa medalistka olimpijska z Meksyku (1968).

Urodzona 27 stycznia 1945 w Lublinie, absolwentka miejscowej Szkoły Ekonomiczno-Handlowej im. F. A. Fettera (studiowała w krakowskiej WSE) nauczyła się odbijać piłkę pod siatką (miała 175 cm i 62 kg) już w lubelskiej szkole podstawowej nr 7; nieco wyższy stopień wtajemniczenia przeszła w Międzyszkolnym KS (Stafet, nazwa od patrona dwóch szkół: męskiej Staszica i żeńskiej Fettera) w towarzystwie starszej siostry Krystyny dochodząc do tytułu mistrza Polski juniorek. Wtedy do akcji wkroczyli tzw. „klubowi łapacze” i młodziutka siatkarka otrzymała propozycje gry z Gdańska, Łodzi i Krakowa. Brak zdecydowania w doborze klubu (19-latka) zakończył się… półroczną dyskwalifikacją i wyeliminowaniem z szerokiej kadry przygotowywanej do IO w Tokio.

Wybrała ostatecznie Kraków i Wisłę gdzie spotkała wielu przyjaciół, zaczęła intensywny trening i otrzymała pracę. Z Wisłą (1960-1976) związane są wszystkie jej największe sukcesy: 3-krotne mistrzostwo Polski (1967, 1969, 1970), 4-krotne wicemistrzostwo (1966, 1971, 1976, 1977) i 2 brązowe medale MP (1965, 1968), a także 4 m. w finale PEZP (1972/73). 156-krotna reprezentantka Polski (1963-1976), srebrna medalistka ME z Izmiru (1967) i finalistka MŚ (9 m.) z Warny (1970). Zasłużona Mistrzyni Sportu, odznaczona m.in. Srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i Złotym Krzyżem Zasługi.

Zmarła 7 czerwca 2019 roku.

*1968 Meksyk: zawodniczka drużyny siatkówki, która po zwycięstwach nad Koreą Płd. 3:2, USA 3:0, Meksykiem 3:2, CSRS 3:0, Peru 3:1 oraz porażkach z ZSRR 0:3 i Japonią 0:3 zajęła w turnieju 3. msc zdobywając brązowy medal (zw. ZSRR). Skład drużyny zob. – Aszkiełowicz – Wojno Halina.

Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 304; Pawlak, Olimpijczycy, s. 208 (tu błędnie miejsce urodzenia Kraków); MES, t. 2, s. 312; Duński, Od Paryża, s. 706-707; Mecner, 80 lat siatkówki, s. 175 i dalsze.