płk sł. st. WP, trener, koszykarz stołecznej Legii zwany „Dzieckiem Warszawy”, mistrz Polski, srebrny i brązowy medalista mistrzostw Europy, olimpijczyk z Rzymu (1960) i Tokio (1964).
Urodzony 28 czerwca 1936 w Warszawie, syn Edwarda Piotra i Stanisławy Bogusz, absolwent miejscowego Liceum Ogólnokształcącego przy Domu Wojska Polskiego (1963) i bielańskiej AWF (1968), gdzie otrzymał tytuł magistra wf i uprawnienia trenera II kl., płk sł. st. WP, koszykarz (185 cm, 90 kg), reprezentant stołecznej Legii (1952-1972), wychowanek trenerów: Tadeusza Ulatowskiego i Władysława Maleszewskiego (trener kadry: Zygmunt Olesiewicz i Witold Zagórski).
Jeden z autentycznych „Zielonych Kanonierów”, zwany „dzieckiem Warszawy”. Przebojowy zawodnik o wielkim temperamencie, rozgrywający (skrzydłowy), świetny w szybkim ataku z doskonałym rzutem z różnych pozycji. Lubiany przez publiczność. Pięciokrotny mistrz Polski (1957, 1960, 1961, 1963, 1966), dwukrotny medalista ME: srebrny (1963 Wrocław), brązowy (1965 Moskwa), trzykrotny finalista ME z Sofii (1957) – 7 m., Stambułu (1959) – 6 m. i Belgradu (1961) – 9 m. oraz dwukrotny olimpijczyk (1960, 1964).
Wystąpił także w reprezentacji Europy (1964). „Byłem na pięciu mistrzostwach Europy – powiedział reporterowi – ale podobnej atmosfery nie spotkałem nigdzie poza Wrocławiem. Po klęsce 1961 (dopiero 9 miejsce!) drużyna nie mogła się przebić. Graliśmy źle. I nagle przełamaliśmy samych siebie. Pod koszami Hali Ludowej walczył zupełnie inny zespół. Walczył wspaniale. Sprawili to m.in. ludzie pracujący z tą grupą z Witkiem (Zagórskim) i „Wołodźką” (Maleszewskim) na czele”. W sumie w drużynie narodowej (1956-1966) rozegrał 200 spotkań zdobywając 1009 pkt.
Po zakończeniu kariery sportowej przez wiele lat pracował jako trener m.in. kobiecej reprezentacji Polski (1968-1971), którą doprowadził do brązowego medalu na ME (1968), męskiej drużyny Legii (1971-1975) i męskiej reprezentacji Polski (1976-1977). Zasłużony Mistrz Sportu i Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej (wieloletni prezes OWZKosz) odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Oficerskim OOP.
Zmarł 24 grudnia 2022 roku.
*1960 Rzym: członek drużyny koszykówki, która w grupie elim. pokonała Hiszpanię 75:63 i Filipiny 86:68 oraz przegrała z Urugwajem 72:76, zajmując 2 m.; w grupie półfin. przegrała z CSRS 75:88, Brazylią 68:77 i Włochami 68:74, zajmując 4 m.; w pojedynku o 5-8 m. Polacy pokonali Urugwaj 64:62 i przegrali z Jugosławią 81:95, zajmując 7 m. w turnieju. Skład drużyny zob. – Dregier Zbigniew.
*1964 Tokio: członek drużyny koszykówki, która po zwycięstwach nad Węgrami 56:53, Japonią 81:57, Włochami 61:58 i Kanadą 74:69 oraz porażkach z Meksykiem 70:71, Puerto-Rico 60:66 i ZSRR 64:74 zajęła 3 m. w grupie elim. W walce o 5-8 m. Polacy pokonali Urugwaj 82:69, a w pojedynku o 5-6 m. przegrali z Włochami 59:79, zajmując 6 m. w turnieju. Skład drużyny zob. – Blauth Tadeusz.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 305-306; Pawlak, Olimpijczycy, s. 210; MES, t. 2, s. 321; Porada, Igrzyska, s. 851, 863; Jedlewski Ł., 30 lat minęło, „PS” 1993, nr 248; AAWF Warszawa, sygn. D-1360/Z; Archiwum USC Warszawa; Wywiad środowiskowy.
